هر چقد رو دیوار مجازی بنویسم بازم هیچ کدوم از حرفای دلمو نمی تونم بگم حرفایی که هرگز نه میشه گفت نه میشه نوشت

رنگ آرزوهایم این روزها خیلی پریده
تو اگر دستت به آسمانش رسید
چند تکه ابر نقاشی کن
تا دل من به ابرها خوش باشد… !

نه می دانـم نامش چیست ...

و نه می دانم چـه مے کند...

حتے خبرے از رنگ چشم هایش هـم ندارم...

رنگــ موهایش را نمے دانـــم ...

لبخندش را هــم ندیده ام ...

فقط می دانم که باید باشد و نیست ...

گاهی...

آن کس که می خندد و می خنداند...

می خواهد حواست را از چشمان گریانش پرت کند...

چه چیز در این دنیا...

غریبانه تر از دخترکی است که تنهایی اش را 

بغل میکند! 

میبوسد! 

اما حاضر نیست دیگر کسی را دوست داشته باشد