ای وطن ای تار و پودم زانِ تو / ای سرو جانم فدای جانِ تو

ای وطن ای کهکشانِ عشقِ ما / ای تو مهر آسمان عشق ما

ای اهورای دیارِ مرد خیز / جایگاه بابکِ دشمن ستیز

ای زمین و آسمانت پر گهر / گاهواره دانش و مهد هنر

ای وطن ای مهروش جانانِ من / ای تمام وسعتِ ایمان من

بسته مهر تو هم تا زنده ام / من تو را تا زنده هستم بنده ام

نام نیکت اوجگاه افتخار / تا جهان بر جاست نامت پایدار

نام پرآوازه ات پاینده باد / بر سرت مهره فلک تابنده باد

نامِ ایران یادِ ایران بر قرار / تا قیامت زادگاهم پایدار

وطن یعنی همه آب و همه خاك / وطن یعنی همه عشق و همه پاك
به گاه شیرخواری گاهواره / به روز و درد پیری ، عین چاره
وطن یعنی پدر ، مادر ، نیاكان / به خون و خاك بستن عهد و پیمان
وطن یعنی هویت ، اصل ، ریشه / سرآغاز و سرانجام همیشه
وطن یعنی محبت ، مهربانی / نثار هر كه دانی و ندانی
وطن یعنی نگاه هموطن دوست / هر آنجایی كه دانی هموطن اوست
وطن یعنی قرار بیقراری / پرستاری ، كمك ، بیمارداری
وطن یعنی غم همسایه خوردن / وطن یعنی دل همسایه بردن