دلم آرامـش می خـواهـد …
بـه انـدازه ی خوردن ِ یـک فنـجان چـای کـوتـاه بـاشد …!!
یـا
به اندازه ی قـدم زدن روی ِ سنـگفـرش ِ خیـس ِ پـیاده رو
طـولـانـی …………..!
فـرقی نـمی کنـد
فـقط آن لـحظـه را می خـواهـم
آن لـحظـه کـه تـمام سلـول های بدنم
آرام مـی گـیرنــــد
من و تو،
بـارهـا “زمان” را، در کافه‌ها و خیابان‌ها، فراموش کرده بودیم.
و حالا “زمان”
داشت از ما، انتقام می‌گرفت!
[گروس عبدالملکیان]
آهاي تويي كه داري جاي منو ميگيري
يادت باشه كــم حوصله است. .
شايد بــه ظاهر جدي باشه ولي قلــب مهربوني داره
بد قول نيست ولــي گاهـي اوقات گرفتاره. . .
توداره. . خسته كه باشه. . بهتره تنهـــاش بذاري. .
اگــه بخواد بـاهـات حرف بزنه. . خودش زنگ ميــزنه
