بـه سـاز عشـق مـی چـرخـم بـه بـاغ سبـز چشمـانـت
بسـاط گـــل بـه لـب دا…رم بیفشـــــانـم بـه دامـــــــانـت؟
تمــــام شهــر خـوابیــده ، مـن بــه یــاد تــــــــو بیــــدارم
سـراپــا چشــم دیــــــدارم کــه شــب تــابــد ز مـژگـانـت
خیــال عــاصیـــم امشــب ، امیــد دسـت گـرم تـــوسـت
چـه خـوش بخشیـده رویــایــی بـه مـن لبخنـد پنهــانـت
بـه هــــــم زد یـک نـگــاه تـــــو شـکــوه شهـــــرک دل را
چــه کــاری کـرده ای بـا دل بـگــو جــانــم بــه قــربـانـت؟
چـه بـنــوازی چـه نـنــوازی غــرورم سهــم قـلـــــب تـــــو
دلا بــسوز کــــه سـوز تو کـــارهــا بکــــند
نـــیاز نیــــم شبـــی دفع صدبلا بکـــــند
تــــــو با خدای خــــود اندازکارو دل خوش دار
کـــــه رحم اگر نکند مدعی خــدا بکـــــند
عتـــاب یار پریچهره عــــاشقانه بکــش
کــــه یکـــــ کرشمه تلافی صد جـفا بکـــــند
طبیب عشق مسیحا دمست و مشفق لیـک
چـــو درد در تــــو نبیند کـــه را دوا بکــــند
ز مـلـــک تا ملکـــوتش حجـــاب بردارند
هــــر آنکـــه خدمت جام جهان نما بکـــــند
زبخت خفته ملولم بود کـــــه بیـــداری
بـــوقت فاتحه صبح یـــک دعـــا بکــــند
بسوخت حــــافظـــ و بویی به زلف یار نبود
مگـــــر دلالت این دولتـــش صــــــبا بکــــــند