وقتی دلت میگیرد

جلوی اینه می ایستی

رژلب ..

کمی عطر

و

کمی نیشخند میزنی به خودت !

به دلتنگی هایی که برایشان نقاب میدوزی..

لباس رنگی ات را میپوشی

موهایت را میبندی

و چند دانه مروارید به بغض هایت می آویزی!

در اخر

انقدر زیبا میشوی ،

که همه شک میکنند " دلتنگ ترین " دختر دنیایی..!!

برایت گردنبندی از اشک ساختم!!! تا بدانی تمام گریه هایم گردن توست…

اصن لذتی که در “خونه نبودن” و “پشت در موندن” مهمانان نوروزی هست در محو شدن توی افق همراه با پراید و کیسه 50کیلویی پسته نیست !

آنقدر به خوابهایم سرک نکش...
مرا که می شناسی
زود وابسته می شوم...
شاید یک شب تصمیم گرفتم برای همیشه بخوابم...

حرفای من بماند برای بعد.....
دلخوری هایم.......
دلتنگیهایم.......
و تمام اشک هایم....
تو از خودت بگو ..
با او چگونه میگذرد که با من نمیگذشت....؟

دلم لک زده برای دعواهایی که با هم نکردیم!
... لعنتی؛ چقدر مهربان رفتی...

(فروغ فرخزاد)
رفتن ....
رفتن که بهانه نمیخواهد...یک چمدان میخواهد از دلخوری های تلنبار شده و گاهی حتی دلخوشی های انکار شده...
رفتن که بهانه نمی خواهد وقتی نخواهی بمانی ،با چمدان که هیچ بی چمدان هم میروی
ماندن...
ماندن اما بهانه میخواهد...دستی گرم...نگاهی مهربان...دروغهای دوست داشتنی...دوستت دارم هایی که میشنوی اما باور نمی کنی...یک فنجان چای...بوی عود...یک آهنگ مشترک...خاطرات تلخ و شیرین...
وقتی بخواهی بمانی،نم باران را رگبار میبینی و بهانه اش میکنی برای نرفتنت

آری،
آمدن دلیل میخواهد
ماندن بهانه
و رفتن هیچکدام...

بهانه گیر، زبان نفهم...
دلم را می گویم.
آخر تو را از کجا برایش بیاورم!!!؟؟

دلگیرم از کوچه های شهرم
که همچون دفتر خاطراتم
روز های بودنت را برایم تداعی می کنند...

دلتنگ میشم... نمیدانم شاید برای تو... شاید برای دیروزهایی که با تو گذشت.