بــه چــــه مــانـنـد کنــم خلـــوت آغـــوش تـــو را ؟

بــه یکــی بســـتر گــل ؟


بــه پـرسـتـشـگـه عشــــــق ؟


یـا بـه خلــوتــگــه جــانــهـا کـه غــم از یــاد بـــرد ؟


بــه نـفـــس هــای بـهـــار ؟


یــا بــه یــک خـرمــن یـاس


کــه نـســیـــم خـوش آن را ، همــه جــا بــاد بــرد؟


بــه چــه مــانــنــد کـنـــم؟

زندگی جیره مختصری است ...

مثل یک فنجان چـــــــــــــــای ...

وکنارش عشــــــق است ...

مثل یک حبــــــــه قند ...

زندگی را با عشق، نوش جان بایـــــد کـــــــرد...


سهراب سپهری

.............. اگـــــر هـــنوز جــوان مانده ای به آن معــناست ،


...... که عشـــــق را به زوایای جــــان َصلا زده ای ..


................. ملالِ پیری اگر می ُکـــشد تو را، پیـــداســـت ..


...................... که زیر ســـیلیِ تکـــرار ..


............................................ دست و پا زده ای !


زنده یاد [!]

...به سلامتی دختری که خنده و شوخی ها و لوس بازی هاشفقـــــــــــــط واسه عشـــــــــقشه..با پسر غریبه شوخی نمیکنه ،نمیخنده ... میدونه عشقش اذیت میشه با این کار ...

گاهــے …
بـﮧ נلت شک کــن
“عشـــــــــــــــــــــــــــق”
شایــــנیک
شــــایعــﮧ باشـנ !