نیمکت کنار فواره ی نور, یه بهونه واسه از تو گفتنه
جای خالیه تو گریه آوره, مرگ لحظه های شیرین منه
یادته بروی اون نیمکت نور, از تو واژه ها غمو خط میزدیم
دست من به دور گردن تو بود, وقتی که تکیه به نیمکت میزدیم
دورمون پرنده ها بودن و عشق با نگاه من و تو یکی شد
من میخواستم با تو پرواز کنمو, برسم به عاشقی اما نشد
یه سبد خاطره داره یاد تو, وقتی که تنها رو نیمکت میشینم
شکر ِ رویا که هنوزم میتونم, توی رویا روی ماهتو ببینم
از خدا میخوام که عطر دلخوشی, هرجا باشی به مشامت برسه
ممنونم از شبِ رویا, که بازم وقت دلتنگی به دادم میرسه
نیمکت کنار فواره ی نور, یه بهونه واسه از تو گفتنه
جای خالیه تو گریه آوره, مرگ لحظه های شیرین منه
4 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/04/16 - 13:47 در
CARLO
