آدم و حوا
دادستان : نام تو چه بود ؟
آدم : آدم .
دادستان : فرزنده ؟
آدم : من را نه مادری و نه پدری بود بنویسید اول یتیم عالم خلقت .
دادستان : نام محل تولد ؟
آدم : بهشت پاک .
دادستان : اینک محل سکونت ؟
آدم : زمین خاک .
دادستان : آن چیست که بر گرده داری ؟
آدم : امانت است .
دادستان : قد تو ؟
آدم : روزی چونان بلند که همسایه خدای و اینک به قد سایه بختم به روی خاک .
دادستان : اعضای خانواده ؟
آدم : حوای خوب و پاک / قابیل خشمناک و هابیل خفته در خاک .
دادستان : روز تولدت ؟
آدم : در روز جمعه ای / به گمانم که روز عشق .
دادستان : رنگ تو ؟
آدم : اینک فقط سیاه ز شرم چونان گناه .
دادستان : چشمانت ؟
آدم : رنگی به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان .
دادستان : و وزن تو ؟
آدم : نرم چونان سبک که پرم در هوای دوست و نه آنچنان وزین که نشینم بر این زمین .
دادستان : جنست ؟
آدم : نیمی مرا ز خاک و نیمی دگر خدا .
دادستان : شغل تو ؟
آدم : در کار کشت امیدم به روی خاک .
دادستان : شاکی تو ؟
آدم : خدا .
دادستان : نام وکیل مدافع ؟
آدم : آن هم فقط خدا .
دادستان : جرم تو ؟
آدم : یک سیب از درخت وسوسه .
دادستان : تنها همین ؟
آدم : همین .
دادستان : حکم تو ؟
آدم : تبعید در زمین .
دادستان : همدست تو در گناه ؟
آدم : حوای آشنا .
دادستان : ترسیده ای ؟
آدم : کمی .
دادستان : از چه ؟
آدم : که شوم من اسیر این خاک .
دادستان : آیا کسی به ملاقات تو آمده ؟
آدم : بلی .
دادستان : که ؟
آدم : گاهی فقط خدا .
دادستان : داری تو گلایه ای ؟
آدم : دیگر گلی ای نه ولی !
دادستان : ولی چه ؟
آدم : حکمی چنین آن هم به یک گناه ؟
دادستان : دل تنگ شده ای ؟
آدم : زیاد .
دادستان : برای که ؟
آدم : تنها فقط خدا .
دادستان : آورده ای سند ؟
آدم : بلی .
دادستان : چه ؟
آدم : 2 قطره اشک .
دادستان : تو داری ضامنی ؟
آدم : بلی .
دادستان : چه کسی ؟
آدم : تنها کسم خدا .
دادستان : و آخرین دفاع ؟
آدم : میخوانمش چونان که اجابت کند دعا
3 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/05/11 - 12:20 در
یکی بود ... یکی نبود 
