عشق آغاز آدمیزادی است
عشق آتش به سینه داشتن است
دم همت برو گماشتن است
عشق شوری زخود فزاینده ست
زایش کهکشان زاینده ست
تپش نبض باغ در دانه ست
در شب پیله رقص پروانه ست
جنبشی درنهفت پرده جان
در بنِ جان زندگی پنهان
زندگی چیست؟ عشق ورزیدن
زندگی را به عشق بخشیدن
زنده است آنکه عشق میورزد
دل و جانش به عشق می ارزد
آدمیزاده را چراغی گیر
روشنایی پرستِ شعله پذیر
خویشتن سوزی انجمن افروز
شب نشینی هم آشیانه روز
اتش این چراغ سحر آمیز
عشق ِ آتش نشین آتش خیز
آدمی بی زلال این اتش
مشتِ خاکی است پر کدورت و غش
تنگ و تاری اسیر آب و گل است
صنمی سنگ چشم و سنگ دل است
صنما گر بدی و گر نیکی
توشبی بی چراغ راه تاریکی
آتشی در تو میزند خورشید
کنده ات باز شعله ای نکشید؟
چون درخت آمدی ، ذغال مرو
میوه ای ، پخته شو کال مرو
میوه چون پخته گشت و آتشگون
می زند شهد پختگی بیرون
سیب و به نیست میوه این دار
میوه اش آتش است آخر ِکار
خشک و تر هر چه در جهان باشد
مایه سوختن در آن باشد
سوختن در هوای نور شدن
سبک از حبس خود دور شدن
(هوشنگ ابتهاج)
