از پرده پا بیرون منه، خجلت مده مهتاب را
بر هم مزن ای نازنین، تصویر صاف آب را
گفتم بخوابم تا دمی، زاندیشه ات فارغ شوم
لیکن تو بر هم میزنی، نیلوفران خواب را
کمتر به وصلم وعده ده، طاقت ندارم شوق را
ریگی پریشان می کند، اندیشه مرداب را
گر برقع از رو بر کنی، هنگام شب ای چون پری
صد پاره بینی از حسد، پیراهن مهتاب را
بردار یک دم آینه، رخساره خود را نگر
تا سر زنش کمتر کنی، دیگر تو شیخ و شاب را
بر نیل چشـمت می زنم، موسای سرگردان دل
خواهم اگــر آرم به کف، درّدانه های ناب را
|
(3 ) 
|
