هميشه با خود فكر مي كردم
چه حادثه اي با ديدنت بر من اتفاق مي افتد...؟؟
اصلا" بايد چطور به تماشاي تو بنشينم؟
بايد نزديك شوم؟
يا مدتي از دور، تولد تو را در چشمان خود؛ سرشار از تماشا شوم...؟
هميشه حس مي كردم
ديدن تو براي من حادثه اي بزرگ خواهد بود
و من طلوع تو را از پشت حادثه هاي بزرگ به تماشا خواهم نشست
و درست در زماني كه
همه چشم هاي مهاجم براي ربودن تو در خواب هستند
و خبر از زمان طلوع تو ندارند
من در همان لحظه؛ طلوع تو را شكار خواهم كرد.
اما اكنون...
همه جا خاموش است
چشم ها در خوابي عميق فرو رفته اند
فقط صداي خدا در طبيعت بي انتهايش موج مي زند
و من تو را گم كرده ام... افســوس...
7 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/05/28 - 00:53 در
یکی بود ... یکی نبود 
