گر چه افکندی ز چشم خویش آسانم چو اشک
یک شب ای آرام جان بنشیم به دامانم چو اشک
یا به خاک تیره غلطم یا به رخسار گلی
بر خود از این بازی تقدیر لرزانم چو اشک
گر به چشمی بوسه دادم یا به رخساری چه شود
کین زمان با حسرتی در خاک غلطانم چو اشک
سوز پنهان درون است این که پیدا می شود
گه به لبهایم چو شعر و گه به چشمانم چو اشک
2 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/07/01 - 19:53 در
کافه تنهایی
