آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس
مرغ دل، خانه در ایوان تو دارد عباس
در حریمت نه فقط دل شدگان حیرانند
عشق هم دست به دامان تو دارد عباس
شب از آن روز که چشمان تو خاموش شده ست
رنگ گیسوی پریشان تو دارد عباس
ابر هر گاه که می بارد از انبوهی بغض
شرم از تشنگی جان تو دارد عباس
