من عاشق سکوتم و کم حرف می زنم/// هر وقت دل شکسته ترم حرف می زنم
از تو شنیده ام که حریم خداست دل/// با تو از آستان حرم حرف می زنم
مثل «فروغ» دلخوش یک شام تیره ام/// وقتی که از نهایت غم حرف می زنم
من عاشق سکوتم و رنجی همیشگی/// با لهجه ی سیاه قلم حرف می زنم
دریا تویی و رود منم؛ رود رهگذر/// یک روز می رسیم به هم حرف می زنم
آن وقت در کنار تو آرام می شوم/// آن وقت با زبان دلم حرف می زنم
این نامه چند خط غم هر روزه ی من است
من شاعرم... به لحن قلم حرف می زنم
.
