دستــ ـم را بالا مــ ـي برم..

و آسمان را پايين مــ ـي کشـــ ـم..



 مــ ـي خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـي زمين را نشان آسمان دهـــــــ ـم !
تا بداند..



گمشده ي من..
نه در آغــــ ـوش او . . .
که در همين خاک بـــــــ ـي انتهاست آنقدر از دل تنگـــــ ـي هايـــــــ ـم برايش
خواهــــــ ـم گفت

تا ســـ ـرخ شود . . .

تا نــــ ـم نــــ ـم بگريد . . .

آن وقت رهايش مـــ ـي کنــــــــ ـم

و مـــ ـي دانــــــ ـم

کســــــ ـي هــــــ ـرگــــــ ـز نــــــ ـخواهد دانست

غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـي

همه از دلتنگـــ ـي هاي من بود . .


2 امتیاز + / 0 امتیاز - 1393/04/28 - 15:51

(2 )