یه غمی هست که بچه های آخر بیشتر درکش می کنن

غم به مرور زمان کم شدن آدم های سر سفره !

امروز به آنهایی می اندیشم

که روی شانه هایم گریه کردند

ونوبت من که شد شانه خالی کردند

و خدایی که تنهاست

ولی هرگز تنهایت نمی گذارد

به حساب حسودی ام نگذار

که هرجا ۲ نفر هستند و من تنها

دلتنگ می شوم

•

دستانم بوی گل می داد٫مرا به جرم چیدن گل

محکوم کردند٫با خود نگفتند

شاید من گلی کاشته باشم!!!

ترسم ان روز بیای که نباشد جسدم

کوزه گر کوزه بسازد ز خاک جسدم

لب ان کوزه بسازد ز خاک لب من

بی خبر لب بگذاری به لبان جسدم

تشنه را اب محال است که از یاد رود.