اَز פֿـ…ـ…ـودم یـڪ اَنـبـآرے سـآפֿــتـم …

بـآ ڪـلـی פــرف هـآے انبــــــــار شـده !

ڪـآش مـثـل قـدیـ…ـ…ـم هـآ بـیــآیــی و بـگـویــی :

اَگـر פـرفـہـآت رو بـه مــטּ نـگــی بـه ڪـی بـگــی ؟!

خدایا در این آشفته بازار

کمک کن

تا دلم بلرزد

به نگاهی که بیارزد ......

میگن: ساده نیست...
گذشتن از کسی که گذشته هایت راساخته،
و آینده ت رو ویران کرده!!!!....
اما من گذشتم برای همیشه هم گذشتم ......

دنیا کوچکتر از آن است که
گم شده ای را! در آن یافته باشی!!!
هیچ کس! اینجا گم نمی شود!...

آدمها به همان خونسردی که آمده اند!
چمدانشان را می بندند
و
ناپدید می شوند!!! ...

یکی در مه ...
یکی در غبار ...
یکی در باد ...
و
بی رحم ترینشان!!! در برف ...

آنچه بر جای می ماند!
رد پایی است
و
خاطره ای که هر از گاه
پس می زند مثل نسیم سحر!
پرده های اتاقت را ...

کاش یکی پیدا میشد

که وقتی میدید گلوت ابر داره و چشمات بارون ،

به جای اینکه بپرسه “چته ؟

چی شده ؟” ؛

بغلت کنه و بگه “گریه کن” …