میدونی مشکل اینه که وقتی‌ با کسی‌ تموم میکنی‌ خیلی‌ بیشتر در موردش فکر میکنی‌ تا وقتی‌ باهاش هستی

رفتنت... نبودنت... نامرديت... هيچکدوم نه اذيتم کرد نه واسم سوال شد..... فقط يه بغض داره خفم ميکنه... چه جوري نگات کرد که منو تنها گذاشتي؟:؟؟

خدای عشق من هستی بهر سوئی که خواهی رو کجا این بنده عاشق خدای تازه می خواهد سخن ز...اینده گو با من گذشته بر نمی گردد محبت با کلام تو بقای تازه می یابد

من سکوت کرده ام ...چون نه اینکه حرفی برای گفتن ندارم ...چون حرفهایم بی شمارند ....چون درد بسیار دارم ...چون دردهایم خاموشند ....

مهم این نیست که من هستم یا که نیستم همین که تو هستی همه جا برایم امن است این یکی را خوب می فهمم

آخر شعر‌هایم چند نقطهٔ می‌گذارم بگذار همه بدانند دردی که در جان افکارم حس می‌کنم فقط در این یک شعر خلاصه نمی‌شود...............

با همه دلتنگیم درکت می‌کنم ماندن دل‌ می‌خواست که تو نداشتی‌

دلـتـنـگـم ... مثل مادربزرگ بیسوادی که هوای بچه اش را کرده ولی بلد نیست شماره اش را بگیرد ...‏

یکــ دوستـتـــ_دارمــ .. حتــی ازنـوعــِـ شُـل و ولـشـــ .. از جانبــِـ تــو .. قـوامـ مـی بـخشـد .. به وجودتـــ .. در دلـمــ . . . . . . کاشــ بـفهمـی!

سکوتی بی فرجام ... فریاد بزن! ... فرو نرو...! پا پس نکش...! مردمان نفرینی این شهر، تباه می کنند، تمامت را ... فریاد بزن ... شاید شریانِ جاری صدای تو، بیــــــــدار کند ، این خواب آلودها را ... شاید پی ببرن، به خوابهایی که، ابتدایش با پرواز شروع می شود و انتهایش با مـــــــرگ تمام ... نگذار این خاک گرفته ها فراری دهند فکر پرورش یافته ی تو را ... فریاد بزن ... بگذار رها شود آهنگ صدایت ... در میان بادها ...