پرشین خودرو: سیتروئن 2CV خودروی خاطره انگیز و شناخته شده‌ای برای ما ایرانی هاست. خودرویی که با نام ژیان وارد ایران شد و توانست به محبوبیت بالایی دست یابد. 2CV نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف به محبوبیت دست یافت و فروش نزدیک به 4 میلیون دستگاهی‌اش از سال 1948 تا 1990 (یعنی در طول عمر تولیدی‌اش) نشان دهنده میزان این محبوبیت است.
به گزارش «پرشین خودرو»، بسیاری از مجلات معتبر 2CV را خودروی زیرکانه‌ای توصیف کرده‌اند که برای اولین بار توانسته سبک مینیمالیسم را در دنیای خودروسازی به نمایش بگذارد.
پیر میشلن کسی بود که با بر عهده گرفتن ریاست سیتروئن تلاش کرد تا مشابه الگوی فورد T را در فرانسه اجرا کند.
وی به دنبال خودرویی ارزان قیمت بود که تمام اقشار جامعه توانایی خرید آن را داشته باشند. وی حتی مدلی ابتدایی از آن چه که در ذهنش بود را نیز ساخت. هدف وی ساخت خودرویی با 50 کیلوگرم وزن بود که بتواند تا 50 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد و میانگین مصرف سوختش نیز حدود 3 لیتر در صد کیلومتر باشد.
اما کار اصلی برای ساخت 2CV در سال 1936 و به سرپرستی مهندسی به نام بولانگه آغاز شد.
وی سراغ مهندسانی رفت که در مدارس شبانه درس خوانده بودند و آنها را به خاطر تجربیات عملی بیشترشان بر فارغ التحصیلان دانشگاه ترجیح داد. وی واحدی تاسیس کرد که وظیفه داشت تمام قطعات را پیش از تولید انبوه وزن کنند و تا آن جا که ممکن است وزنشان را کاهش دهند. در سال 1937 نمونه اول این پروژه که به TPV (مخفف خودروی بسیار کوچک به فرانسوی) معروف بود ساخته شد و در همین سال بود که پیر میشلن در یک تصادف رانندگی کشته شد و بولانگه به ریاست سیتروئن رسید. دو سال بعد نمونه ی اصلی با انجام 47 مورد بهینه سازی آماده شد و 250 دستگاه از آنها تولید گشت.
زمانی که سیتروئن قصد داشت در موتورشو 1939 پاریس از مدل 2CV رونمایی کند جنگ جهانی دوم به فرانسه نیز کشیده شد و برگزاری این نمایشگاه لغو گردید. بولانگه به دلیل مخالفتی که با نیروهای آلمانی داشت تحت تعقیب گشتاپو بود و مدیران شرکت تصمیم گرفتند تا پروژه TPV را از دید آلمانی‌ها مخفی کنند. آن ها نمونه‌های اولیه را به نقاط مختلف انتقال دادند و تعدادی از آن ها را نیز نابود کردند.
پس از پایان اشغال فرانسه مسئولان سیتروئن که TPV را بر اساس استفاده از آلومینیوم طراحی کرده بودند با مشکل بزرگی مواجه شدند: قیمت آلومینیوم افزایش زیادی پیدا کرده بود و استفاده از آن به صرفه نبود. آن ها به ناچار فولاد را جایگزین آن کردند و با توجه به افزایش وزن خودرو به ناچار تغییراتی را نیز در قوای محرکه آن انجام دادند ضمن آن که طراحی مجدد بدنه به برتونه واگذار شد و سیتروئن نیز کار بر روی سیستم تعلیق پنوماتیک خود را آغاز کرد.
بالاخره و پس از کش و قوس‌های فراوان در نمایشگاه سال 1948 سیتروئن از 2CV رونمایی کرد. این خودرو هنوز استارت برقی نداشت و پس از رونمایی توسط نشریات خودرویی فرانسه شدیدا مورد انتقاد قرار گرفت و تا مدتی سوژه کمدیهای روز شد. اما زمانی که فروش 2CV آغاز شد این خودرو طرفداران بسیاری پیدا کرد. لیست انتظار سه ساله این خودرو که بعدها به پنج سال افزایش یافت نشان دهنده توجه اقشار کم درآمد فرانسه به آن بود. تولید 2CV از 876 دستگاه در سال 1949 به 6190 دستگاه در سال بعد افزایش یافت و از انتهای سال 1951 سیتروئن کم کم نسبت به عرضه جهانی آن اقدام کرد.
در سال 1950 بولانگه در همان جاده ای که میشلن کشته شده بود بر اساس تصادف رانندگی فوت کرد. تولید CV2 نیز تا پایان سال 1952 به بیش از 21 هزار دستگاه رسید. سیتروئن گونه ون این خودرو را نیز روانه بازار کرد؛ ایده‌ای که چندین دهه بعد توسط فورد و واکسهال مورد تقلید قرار گرفت.
در سال های بعد رقبای ایتالیایی و فرانسوی سیتروئن از قبیل رنو و فیات جلو یکه تازی سیتروئن ایستادند و با تولید خودروهای کوچک به رقیبی برای سیتروئن تبدیل شدند. سیتروئن در پاسخ به این تغییرات در سال 1967 خودروی هاچ بکی را که بر پایه CV2 شکل گرفته بود با نام دیان روانه بازار کرد. سیتروئن از سال 60 به بعد موتور جدیدی به حجم 602 سی‌سی را جایگزین موتور قبلی با 425 سی‌سی حجم نمود. با شروع بحران های نفتی دهه هفتاد CV2 دوباره بر سر زبان ها افتاد و محبوبیتی دو چندان پیدا کرد؛ ضمن آن که سیتروئن سعی نمود آن را به نوعی به خودرو محبوب جوانان نیز تبدیل کند.
سیتروئن در ابتدا بر فروش 2CV در بازارهای داخلی تمرکز داشت اما از دهه پنجاه به بعد تصمیم گرفت تا بازار آن را گسترش دهد. از همین رو در سال 1953 سایت تولیدی خود را در انگلستان راه اندازی کرد اما به دلیل افزایش قیمت تمام شده خودرو فروش مناسبی را در این بازار تجربه نکرد و در نهایت هفت سال بعد مجبور به توقف تولید خود در این بازار شد. سیتروئن همچنین نمونه هایی را به بازار آمریکای شمالی فرستاد اما این نمونه‌ها که با 9 اسب بخار قدرت نهایتا به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت دست می یافتند (بعدها گونه ی قویتر با حداکثر سرعت 115 کیلومتر بر ساعت نیز عرضه شد) بر خلاف فولکس بیتل که برای اتوبان ها طراحی شده بود چندان مناسب آزادراه های بزرگ آمریکا نبودند و بنابر این صادرات آن ها به این کشور متوقف شد.
در ایران نیز سیتروئن نسبت به تولید این خودرو اقدام کرد و توانست به موفقیت خوبی دست یابد؛ خودرویی که برای هیچ کدام از ما ناشناخته نیست. CV2 در شیلی و آرژانتین نیز تولید شد و به فروش خوبی دست یافت. در سال 1988 تولید سیتروئن در فرانسه متوقف شد و به پرتغال انتقال یافت و دو سال به بعد تولید این خودرو برای همیشه در این کشور به پایان رسید.
سیتروئن CV2 خودرو محبوبی بود که بخش عمده موفقیتش را مرهون قیمت مناسب و زمان مناسب عرضه به بازار بود؛ به طور مثال قیمت این خودرو در سال 1950 نصف قیمت یک دستگاه فولکس بیتل بود که نشان می‌دهد تا چه میزان خودرو ارزان قیمتی بوده است.
به گزارش «پرشین خودرو»، آنچه از این گفت گو بیرون می‌آید این است که قرار نیست 620 با مشکلات عدیده 520 برای تامین قطعات مواجه باشد، تمام تلاش ها بر این است تا با این محصول تصور منفی و نارضایتی‌های ایجاد شده از خدمات نامناسب شرکت از ذهن ها پاک شود.
دلیلی که برای مشکلات تامین قطعات 520 عنوان می‌شود تغییر شرکت تامین کننده این قطعات و ناهماهنگی های بین این دو شرکت است.
اما گفته می‌شود برای 620 تست های 30 هزار کیلومتری صورت گرفته که خودرو با مشکلی مواجه نشده علاوه بر این توسط شرکت هر هفته چک لیستی از تمام نمایندگی های سراسر کشور دریافت می‌شود تا به رفع مشکلات پرداخته شود. نماینده کرمانی ها وجود مشکلات در تامین قطعات را منکر نمی‌شود و می‌گوید با وجود این مسائل خرابی های بوجود آمده ظرف مدت دو تا سه روز برطرف می‌شوند.
نمای ظاهری
به سراغ یک دستگاه 620 مشکی رنگ که در انتهای نمایندگی پارک شده می رویم ، تمجید ها از طراحی ظاهری 620 آغاز می‌شود و آنچه پیش از این با عنوان شترگاوپلنگ به این خودرو نسبت داده می‌شد، حالا به عنوان یک حسن -به خاطر تداعی خودروهای گوناگون روز دنیا در ذهن- به گوش می‌رسد.
البته واقعا هم جای تحسین دارد، چرا که قرار دادن این همه قطعه نامربوط به هم و هماهنگ کردن آنها در کنار یکدیگر کار دشواری به نظر می‌رسد. در نمونه داخلی برخی قطعات نظیر آینه های جانبی، سردنده، محل قرار گیری بالابر پنجره ها و ... از 520 کری اوور شده است.
پیش از این در مورد طراحی لیفان 620 واینکه کدام قطعه از چه خودرویی کپی یا برداشته شده اظهار نظرهای فراوانی صورت گرفته به همین منظور با کنار گذاشتن این مبحث به سراغ بررسی خودرو می‌رویم.
پشت فرمان 620
بعد از سالهای طولانی بالاخره خط تولید دوو سی‌یلو با یک محصول چینی پر شد.
لیفان 620 همانند برادر کوچکترش از پیشرانه 1.6 لیتری Tritec با قدرت 115 اسب بخاری که به طور مشترک توسط کرایسلر و بی.ام.و طراحی شده بهره می‌برد، اما این تفاوت که گفته می‌شود نمونه هایی که بر روی 620 نصب می‌شوند از برزیل وارد شده اند و از کیفیت بالاتری برخوردارند در صورتی که پیشرانه های 520 از چین تامین می‌شوند.
شتاب گیری خودرو نسبت به 520 بهبود چشمگیری داشته است به نحوی که شما تنها با یک تعوض دنده به سرعت 100 کیلومتر دست خواهید یافت. از دیگر اصلاحاتی که در این خودرو صورت گرفته نفوذ صدا به اتاق است، هرچند که نسبت به 520 بهبود یافته اما به نظر می‌رسد روی این مساله همچنان جای کار باقی است.
قدرت فرمان دهی خودرو در سرعت های بالا خوب و راضی کننده است، اما باید گفت در سرعت های پایین و شروع حرکت میزان حساسیتی نه چندان دلچسب را ارائه می‌دهد.
تعلیق 620 عملکردی متوسط اما راضی کننده را ارائه می‌دهد. در مورد سیستم ترمز این خودرو نیز به لطف سیستم های ABS و EBD که در این خودرو مورد استفاده قرار گرفته باید گفت ترمز گیری خیلی خوب و کم اشتباهی را با این خودرو تجربه خواهید کرد.
پشت فرمان 620 دسترسی به همه ادوات داشبورد راحت و بدون دردسر است ، اما نکته ای آزار دهنده در این قسمت وجود دارد و آن محل قرار گیری اهرم های چراغ ها و برف پاک کن است که بیش از اندازه بالا به نظر می‌رسد، به گونه‌ای که گاه از استفاده کردن از آنها منصرف خواهید شد.
فضای داخلی
فضای داخلی خودرو برای سرنشینان جلویی خودرو کاملا خوب و مناسب است اما در صورتی که سرنشینان جلویی صندلی خود را عقب بکشند در ردیف عقب فضای پا حتی برای یک فرد 170 سانتی متری نیز تنگ به نظر می‌رسد.
لیفان سعی داشته تا بیشترین بهره را از فضاهای داخلی برده باشد اما در این بین ایجاد محفظه برای درهای عقبی خودرو را به دست فراموشی سپرده است. وقتی به فضای بار این خودرو سری بزنید با حجمی 650 لیتری مواجه می‌شوید که برای خودرویی در این ابعاد واقعا بزرگ به نظر می‌رسد، این در حالی است که صندلی های ردیف عقب قابلیت خوابانده شدن را نیز دارند.
این موضوع در مورد 520 نیز صدق می‌کند، احتمالا لیفان قصد دارد در بزرگی فضای بار به یک شاخص مثال زدنی بدل شود.
کیفیت لیفان
در مورد کیفیت 620 باید گفت با وجود اینکه کلیت مونتاژ به خوبی صورت گرفته و قابل قبول است اما در برخی موارد کم توجهی صورت گرفته است، برای مثال سر دنده نمونه مورد آزمایش به راحتی در دست می چرخید و همچنین چرم پوشاننده قسمت پایینی آن به خوبی مونتاژ نشده بود.
در موردی دیگر درب محفظه کنار اهرم ترمز دستی به خوبی در محل خود قرار نگرفته بود. مواردی این چنینی هر چند کوچک و پیش پا افتاده به نظر می‌رسند و اصلاح آنها به آسانی صورت می‌گیرد اما در صورت وجود می‌توانند تاثیر منفی و مخرب در ذهن خریدار ایجاد نمایند. بخش دیگری که با موضوع کیفیت ارتباط نزدیکی دارد، جنس متریال به کار گرفته شده در خودرو است.
البته قضاوت در این مورد و با نمونه صفر کیلومتر چندان قاطعانه نیست، اما در نمونه صفر کیلومتر کیفیت داشبورد که از جنس فوم است چندان چنگی به دل نمی‌زند، به خصوص قسمت کرم رنگ که علاوه بر استعداد زیادی که در جذب کثیفی از خود نشان می‌دهند از کیفیت پایین تری نیز برخوردار است.
تودری ها ترکیبی از پلاستیک خشک، رویه چرمی، طرح چوب، فوم .... را تشکیل می‌دهد و برای خودرویی با این قیمت نسبتا می توان گفت قابل قبول است. در مورد قطعات کرومی باید گفت بر خلاف آنچه در خودروهای چینی مشاهده می‌شود قطعات کرومی 620 از کیفیت بالا و خوبی برخوردارند و در استفاده از آن ها زیاده روی نشده، همچنین طرح چوب مورد استفاده میزان انتظارات برای خودرویی در این رده قیمتی را برآورده می‌کند.
امکانات و تجهیزات
لیفان 620 در ایران از امکاناتی همچون دو کیسه ایمنی هوا، سیستم هشدار باز بودن درها-هر درب به صورت مجزا-، سیستم ضد سرقت، روشن شدن اتوماتیک چراغ ها بر حسب نور محیط، سیستم هشدار دهنده اتمام لنت، سنسور دنده عقب، رینگ ها آومینیومی 15 اینچی، چراغ خطر درها، چراغ ها جلو هالوژن و عقب LED، سیستم رادیو پخش CD/MP3/USB با 6 باند -که از کیفیت صدای بالایی برخوردارند-، کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، تنظیم نور صفحه کیلومتر، نشانگر الکترونیکی میزان بنزین و... ارائه می‌شود.
لیفان در بازار
با توجه به تنوع محدود بازار و امکاناتی که این خودرو از آنها برخوردار است باید گفت 620 می تواند گزینه مناسبی برای خرید باشد، اما همچنان دو موضوع کیفیت بلند مدت خودرو و نحوه ارائه خدمات برای آن در هاله ای از ابهام قرار دارند.
این خودرو برای رقابت خودروهایی نظیر پژو پارس، سورن ELX و MVM530 را از نظر ابعادی و هیوندای ورنا و پژو 206 SD V8 را از نظر قیمتی پیش رو دارد.
تاکنون چهره 620 توانسته فروش خوبی را برای آن به ارمغان بیاورد، اما باید در آینده و با روشن شدن ابهامات موجود نیز این خودرو می‌تواند در بازار موفق ظاهر شده و جای خالی سیلو را برای کرمان موتور پر کند؟
در پایان ضمن تشکر از آقایان حسانی و نباتی جهت هماهنگی و همکاری در انجام آزمایش توجه شما را به جدول مشخصات فنی این خودرو جلب می‌کنیم:
حجم موتور
1596 سی‌سی
قدرت موتور
115/6000 hp/rpm
حداکثر گشتاور
149/4000 Nm/rpm
سیستم سوخت رسانی
بنزین سوز، انژکتوری چند نقطه ای با تزریق کاملا ترتیبی
فراری مدل ۲۰۱۳هم آمد+تصویر
پرشین خودرو: خودروی تازه فراری F620 GT که سال 2013 جایگزین 599 GTB خواهد شد، سبک‌تر و کوچک‌تر از این خودرو طراحی شده و قوی‌ترین موتور 12 سیلندر ساخت فراری را با قدرت 740 اسب‌بخار در اختیار خواهد داشت.
به گزارش «پرشین خودرو»، با اینکه فراری 5 روز دیگر ساخت نمونه تازه F620 GT این شرکت را که سال 2013 وارد بازار خواهد شد تا جایگزین 599GTBشود، اعلام خواهد کرد اما اولین و تنها عکس این خودرو امروز منتشر شده است.
آن طور که از شایعات برمی‌آید برای این خودرو قوی‌ترین موتور 12 سیلندری که تاکنون توسط فراری تولید شده، به کار گرفته خواهد شد و صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن تنها به زمانی معادل 3.1 ثانیه نیاز خواهد داشت.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از آتوبلاگ، موتور 12 سیلندر این خودرو که در قسمت جلوی آن قرار خواهد گرفت، گنجایشی معادل 6.3 لیتر خواهد داشت و می‌تواند توانی معادل 740 اسب‌بخار تولید کند، گشتاور نیروی تولید شده 936 نیوتن‌متر اعلام شده است.
این خودرو از نمونه 599 GTB سبک‌تر است، طول کمتری نسبت به آن دارد و نقطه‌ثقل آن پایین‌تر قرار خواهد گرفت.
با اینکه دوردردقیقه موتور F620 GT به 8700 دور محدود شده، می‌تواند سرعت این خودرو را در تنها 3.1 ثانیه به 100 کیلومتربرساعت و در 8.3 ثانیه به 160 کیلومتربرساعت برساند.
پرشین خودرو: سیتروئن 2CV خودروی خاطره انگیز و شناخته شده‌ای برای ما ایرانی هاست. خودرویی که با نام ژیان وارد ایران شد و توانست به محبوبیت بالایی دست یابد. 2CV نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف به محبوبیت دست یافت و فروش نزدیک به 4 میلیون دستگاهی‌اش از سال 1948 تا 1990 (یعنی در طول عمر تولیدی‌اش) نشان دهنده میزان این محبوبیت است.
1390/12/8 - 10:59به گزارش «پرشین خودرو»، بسیاری از مجلات معتبر 2CV را خودروی زیرکانه‌ای توصیف کرده‌اند که برای اولین بار توانسته سبک مینیمالیسم را در دنیای خودروسازی به نمایش بگذارد.
پیر میشلن کسی بود که با بر عهده گرفتن ریاست سیتروئن تلاش کرد تا مشابه الگوی فورد T را در فرانسه اجرا کند.
وی به دنبال خودرویی ارزان قیمت بود که تمام اقشار جامعه توانایی خرید آن را داشته باشند. وی حتی مدلی ابتدایی از آن چه که در ذهنش بود را نیز ساخت. هدف وی ساخت خودرویی با 50 کیلوگرم وزن بود که بتواند تا 50 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد و میانگین مصرف سوختش نیز حدود 3 لیتر در صد کیلومتر باشد.
اما کار اصلی برای ساخت 2CV در سال 1936 و به سرپرستی مهندسی به نام بولانگه آغاز شد.
وی سراغ مهندسانی رفت که در مدارس شبانه درس خوانده بودند و آنها را به خاطر تجربیات عملی بیشترشان بر فارغ التحصیلان دانشگاه ترجیح داد. وی واحدی تاسیس کرد که وظیفه داشت تمام قطعات را پیش از تولید انبوه وزن کنند و تا آن جا که ممکن است وزنشان را کاهش دهند. در سال 1937 نمونه اول این پروژه که به TPV (مخفف خودروی بسیار کوچک به فرانسوی) معروف بود ساخته شد و در همین سال بود که پیر میشلن در یک تصادف رانندگی کشته شد و بولانگه به ریاست سیتروئن رسید. دو سال بعد نمونه ی اصلی با انجام 47 مورد بهینه سازی آماده شد و 250 دستگاه از آنها تولید گشت.
زمانی که سیتروئن قصد داشت در موتورشو 1939 پاریس از مدل 2CV رونمایی کند جنگ جهانی دوم به فرانسه نیز کشیده شد و برگزاری این نمایشگاه لغو گردید. بولانگه به دلیل مخالفتی که با نیروهای آلمانی داشت تحت تعقیب گشتاپو بود و مدیران شرکت تصمیم گرفتند تا پروژه TPV را از دید آلمانی‌ها مخفی کنند. آن ها نمونه‌های اولیه را به نقاط مختلف انتقال دادند و تعدادی از آن ها را نیز نابود کردند.
پس از پایان اشغال فرانسه مسئولان سیتروئن که TPV را بر اساس استفاده از آلومینیوم طراحی کرده بودند با مشکل بزرگی مواجه شدند: قیمت آلومینیوم افزایش زیادی پیدا کرده بود و استفاده از آن به صرفه نبود. آن ها به ناچار فولاد را جایگزین آن کردند و با توجه به افزایش وزن خودرو به ناچار تغییراتی را نیز در قوای محرکه آن انجام دادند ضمن آن که طراحی مجدد بدنه به برتونه واگذار شد و سیتروئن نیز کار بر روی سیستم تعلیق پنوماتیک خود را آغاز کرد.
بالاخره و پس از کش و قوس‌های فراوان در نمایشگاه سال 1948 سیتروئن از 2CV رونمایی کرد. این خودرو هنوز استارت برقی نداشت و پس از رونمایی توسط نشریات خودرویی فرانسه شدیدا مورد انتقاد قرار گرفت و تا مدتی سوژه کمدیهای روز شد. اما زمانی که فروش 2CV آغاز شد این خودرو طرفداران بسیاری پیدا کرد. لیست انتظار سه ساله این خودرو که بعدها به پنج سال افزایش یافت نشان دهنده توجه اقشار کم درآمد فرانسه به آن بود. تولید 2CV از 876 دستگاه در سال 1949 به 6190 دستگاه در سال بعد افزایش یافت و از انتهای سال 1951 سیتروئن کم کم نسبت به عرضه جهانی آن اقدام کرد.
در سال 1950 بولانگه در همان جاده ای که میشلن کشته شده بود بر اساس تصادف رانندگی فوت کرد. تولید CV2 نیز تا پایان سال 1952 به بیش از 21 هزار دستگاه رسید. سیتروئن گونه ون این خودرو را نیز روانه بازار کرد؛ ایده‌ای که چندین دهه بعد توسط فورد و واکسهال مورد تقلید قرار گرفت.
در سال های بعد رقبای ایتالیایی و فرانسوی سیتروئن از قبیل رنو و فیات جلو یکه تازی سیتروئن ایستادند و با تولید خودروهای کوچک به رقیبی برای سیتروئن تبدیل شدند. سیتروئن در پاسخ به این تغییرات در سال 1967 خودروی هاچ بکی را که بر پایه CV2 شکل گرفته بود با نام دیان روانه بازار کرد. سیتروئن از سال 60 به بعد موتور جدیدی به حجم 602 سی‌سی را جایگزین موتور قبلی با 425 سی‌سی حجم نمود. با شروع بحران های نفتی دهه هفتاد CV2 دوباره بر سر زبان ها افتاد و محبوبیتی دو چندان پیدا کرد؛ ضمن آن که سیتروئن سعی نمود آن را به نوعی به خودرو محبوب جوانان نیز تبدیل کند.
سیتروئن در ابتدا بر فروش 2CV در بازارهای داخلی تمرکز داشت اما از دهه پنجاه به بعد تصمیم گرفت تا بازار آن را گسترش دهد. از همین رو در سال 1953 سایت تولیدی خود را در انگلستان راه اندازی کرد اما به دلیل افزایش قیمت تمام شده خودرو فروش مناسبی را در این بازار تجربه نکرد و در نهایت هفت سال بعد مجبور به توقف تولید خود در این بازار شد. سیتروئن همچنین نمونه هایی را به بازار آمریکای شمالی فرستاد اما این نمونه‌ها که با 9 اسب بخار قدرت نهایتا به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت دست می یافتند (بعدها گونه ی قویتر با حداکثر سرعت 115 کیلومتر بر ساعت نیز عرضه شد) بر خلاف فولکس بیتل که برای اتوبان ها طراحی شده بود چندان مناسب آزادراه های بزرگ آمریکا نبودند و بنابر این صادرات آن ها به این کشور متوقف شد.
در ایران نیز سیتروئن نسبت به تولید این خودرو اقدام کرد و توانست به موفقیت خوبی دست یابد؛ خودرویی که برای هیچ کدام از ما ناشناخته نیست. CV2 در شیلی و آرژانتین نیز تولید شد و به فروش خوبی دست یافت. در سال 1988 تولید سیتروئن در فرانسه متوقف شد و به پرتغال انتقال یافت و دو سال به بعد تولید این خودرو برای همیشه در این کشور به پایان رسید.
سیتروئن CV2 خودرو محبوبی بود که بخش عمده موفقیتش را مرهون قیمت مناسب و زمان مناسب عرضه به بازار بود؛ به طور مثال قیمت این خودرو در سال 1950 نصف قیمت یک دستگاه فولکس بیتل بود که نشان می‌دهد تا چه میزان خودرو ارزان قیمتی بوده است.