سه‌چيز


را ز من ربودی بـه گُزیده ،


صبــر را از دل


رنـــگ را از رُخ


و خـــواب را از ديـــــده

همه چیـــــز بستگے
به هوای دلت دارد...
حال دلت که خوبـــــ باشد
همۀ دنیا به نظرت زیباست...

فرصت زندگے کمه
بزرگوارتر از آن باش که برنجے
و نجیب تر از آن باش که برنجانے ...

✔ لحظه لحظه عمرتان پر از شادے

---

حاجے

شُمــٰٓا بــٰٓـٓــٓــٓـا ایـــــن دمـــٓــٓــٓاغ عملــــٓے فـــــاز ٓ لاتـــــےٓ برداشــّّـّٓــتـی!!!!
نکـنــٰٓـٓــٓــٓہ زیــــٓٓــٰٓـٓـٓـٓر اَبــــــــروهاتــَمـــ

بـــٓا قـــٰٓـٓــٓــٓمہ ورداشــتـے؟

ﻣـــــﺎ ﺁﺩﻣـــﺎ ﻭﻗﺘـــــﯽ ﻋﺎﺷـــــﻖ ﻣﯿــﺸـــﯿﻢ
ﺑـــﻪ ﺟــﺎﯼ ﺍﯾــﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑــــﻮﺩﻥ ﺑــــﺎ ﻋشــﻘﻤﻮﻥ ﻟـــــﺬﺕ ﺑــــﺒـــﺮﯾﻢ ،
ﺗـﺮﺱ ﺍﺯ ﻧــﺒــﻮﺩﻧﺶ ﺩﺍﻏـــﻮﻧﻤﻮﻥ ﻣـﯿﮑـﻨﻪ ..!
ﺷـﮑﺎﮐﻤﻮﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ...!!
ﺑــﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﻣــــیڪﻨﯿﻢ ..
ﺩﻋــﻮﺍ مـیڪنیم ..
ﺑـــﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽ مــیڪنیم ...
ﻗـﻬﺮ ﻣـــیڪﻨﯿﻢ ﻭ سـﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﺩﺗﺮ مــﯿﺸﯿﻢ …
ﺍﯾﻨﺎ ﻫﻤــﺶ ..
ﺑــﺨﺎﻃﺮ تــرﺱ ﺍﺯ ﺩﺳـــﺖ ﺩﺍﺩﻧﻪ
ڪـاش تـضمینے براے این نرفتن بوב !!

احتیاجـــی به تســـــــــبیح نیست...


دســـتانـــــــت را به مــــــن بدهی...

بــــــــــــــــا انگـــــــــــــــشتاـــنت...

ذکر دوست داشتن سر می دهم....

زنـــــــان موجوداتِ عجیبـــــــــی

 

هستنــد

 

مــقاوم جلـــــــــوه می کننــد

در حالیـــــــــــــــــکه . . .

 

کوچکــــــــــتریـن مشکل را دوام

 

نمی آورنـد

 

ســــــاده و زودباور جلــــوه

 

میکـــننـد

 

هیــــــــچ دروغی را باور نمیکننــد

 

فـــــــراموش کار جــــلوه میکننــد

 

در حالیـــــکه هیچ اهانتـــی را فراموش

 

نمیکننـــد

 

تــا زمانــی که مردی را عاشقــــانه

 

دوست بـدارنــد

 

اشتباهاتش را میبیننــــد اما فراموش

 

میکننـــد

 

دروغ هایش را میفهمــــنـد اما باور

 

میکننــــد

 

زیـــــــــــــــرا که صادقانه عشق

 

میورزنـــد.

ســــ ـــ ـــخت است...

سخت است درک کردن 

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را 

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند 

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس 

جز همان دختـــــ ـــــر  نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...

دست نوشته اى از ويكتور هوگو ......

اى ستمگران ، در غفلت بـــه ســر بَـــريـــد و خــود را
فَــربِـــه سازيد ؛ هر چه مى توانيد گران تــر بفروشيد
و بيشتر سود جويى كنيد .
شما خوراك هاى خـــوب بــخوريد و خـــوب بياشاميد
اما تــو اى *** درستـــكارى ***
مــــن ، بهــــتر آن مـــى دانــــم كــــه نــــانِ خــالـــىِ
تـــــو را بــــخورم ولـــى حـــقِ ديــــگران را نـــه .

مـــرگ به زودى مـرا به سر منزل جــاويد خواهد
رساند .
صداى پاى اسب هاى سپيدش را كـه از آسمان
فرو مى آيند مى شنوم .
و من كسى را مى مانم كه با بى صبرىِ فراوان
در كـــنارِ جـــاده منتظرِ كاروان است ، بـــــراى
رسيدن به آن اقامتگاه ابدى ، به نزد خدا .