ﻣﮕـــــــﺮ ﭼﻘـــﺪﺭ ﻋــــﻤﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﮐﻪ ﺩﯾــــــــﻮﺍﻧﻪ ﯼ قصه ی عشق ﻧﺒــــــــﺎﺷﯿــــﻢ...
ﺁﺩﻣـﯿﺰﺍﺩ ﺍﺳـﺖ ﺩﯾـﮕﺮ...
ﺷـﻮﺧﯽ ﺷـﻮﺧﯽ ﻋـﺎﺷــﻖ ﻣـﯽ ﺷﻮﺩ...
یـکدفعه، ﻗـﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺟـﺎ مـی گــذﺍﺭﺩ...
ﺟـﺪﯼ ﺟـﺪﯼ ﻣـﯿﻤﯿﺮﺩ ...
اما درایــن مـیان
ﮔـﺎﻩ ﻣـﯿﺘﻮﺍﻥ ﺗـﻤﺎﻡ ﺯﻧــﺪﮔﯽ ﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ
ﻓﻘﻂ ﮐـﺎﻓﯿﺴﺖ...
ﺗـﻤﺎﻡ ﺯﻧــﺪﮔﯿﺖ...
ﯾـﮏ ﻧـﻔـﺮ ﺑـﺎﺷـﺪ...

يادم باشد : حـــرفى نزنــم كه به كسى بر بخورد
يادم باشد : نـــگاهى نكنم كـــه دلِ كسى بِـــلرزد
يادم باشد : راهــــى نـــروم كـــه بــــيراهه بـاشد
يادم باشد : خطى ننويسم كه كسى را آزار دهـد
يادم باشد : كــــه ** روزگــــار ** خــــوش است
يادم باشد : هــــمه چـــــيز ** روبــــراه ** است
** تنـــها اين دلِ من است ديگر دل نمى شود **

بچه كه بودم وقتى دلم خيلى مى گرفت ، مادرم هميشه اين
شعر رو برام مى خوند :

وقـــتى دلــــت تنــــــگ شـــد
وقـــتى چشــــمات تــر شـــد
وقـــتى ديـــگه نـــبود كســى
امــــــيدِ يــــــه هــــــم نفسى
بــدون كه اينجا هست كسى
كـــه تــو بـــراش هــمه كسى

زنده باشى هميشه مادرم

اگر دلــــی را به ناله آری،ز بــــرقِ آهــَـــش امان ندارى..

بلا در افتد به هر چه دارى،،

که چــــوبِ یزدان ،صـــدا ندارد...



**بازم منو بخاطر تموم خوبیات ببخــــــش...

ببـــــين

من آدمت نيستـــــــم

زِيـــــآدي

ولي مَنــــم كَمِت نيستم

اَگهــ فَقط

رَفيق خَنـــــدمي

مَنـــَم

پآي درد و غَمِت نيستَم

*خودتـــــي/سيــــنآ حجآزي*

حالمـــــ بـــَـــــده....

چقـــدر خوبه یکیــــو داشــِِِِـــِِِِتهــِِِِِِِِــــــ بــــــاشی که..

حتی وقتــــی سرش شلـــــِِـــوغه..

یهو برگرده بهتــــــ بگــــــه:

محــــض اطـــلاع حواسِِِـــِِِِِِــِِِِِِِم بهــــــت هســـــتــــِِِِِِــاااا...!!

دِلَــمْ شِکَسْت وَقْتی فَهمیـــــدَم هَمیشــه ایـن مَنَم کِ بــٰایَــدبِرَم ....
دِلَــمْ شِکَسْت وَقْتی فَهمیـــــدَمْ هیشکـی نی ک مَنـــو بِخـــواد...
فَقَط تـــو بِـــدون دِل بَسْتَــن سَریــعه امّـــٰا دِل کَندَن...سخت
اینجاش میسوزونه منو
به دروغ هايــــش عـــــادت كرده بــــودم...
ازايــــن مـــيسوزم كه بـــراي اثــــباتش ميـــگفت:

"به مــــــرگ تــــو"...!!

ﮐﻨﺎﺭﺕ ﮐﻪ ﻫﺴـــــــــــــــﺘﻢ
ﻋﻤﯿــــــﻖ ﺗﺮ ﻧﻔـــــــــﺲ
ﻣﯽ ﮐﺸﻢ
ﻫﻮﺍﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺑﻮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺑﻠﻌـــــــــــــﻢ
ﻭ ﻣﺒـــــﺘﻼ ﺗﺮ
ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ...
ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺑﻤﺎﻥ
ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ ...

ﺗـــــــــﻮﯼ ﺯِﻧـــــــﺪِﮔﯽ ﻫـَـﺮ ﺁﺩَﻣـــﯽ ﯾــِﻪ ﻧَﻔَـــــﺮ ﻫَﺴــﺖ ﮐــِــﻪ …
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ ! ! !
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ ! ! !
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ ! ! !
ﻓَﺮﺍﻣــــــــﻮﺵ ﻧِﻤﯿﺸـِــــه …
ﯾــــِـﻪ ﻧَﻔــَـﺮ ﮐِـــﻪ ﺍَﺯ ﻫَﻤِــﻪ ﯼِ ﺩُﻧﯿــــﺎ ﺑﯿﺸﺘـَـــﺮ ﺩﻭﺳﺘـِــﺶ ﺩﺍﺭﯼ …
یــِـــﻪ ﻣُﺨﺎﻃــَــﺐِ ﺧــــــﺎﺹ ﮐــِــــﻪ ﻫَﺮ ﭼِﻘَــــﺪﺭ ﻫــَـــــﻢ
ﺑـــــُـﺰُﺭﮒ ﺑـــــــﺎﺷـــﯽ ﺩَﺭ ﻣُﻘــــﺎﺑــِــــﻞ ﺍﻭﻥ ﺧُﻮﺩِﺗــــﻮ ﮐﻮﭼــــﯿﮏ ﻣﯿــــﺪﻭنی …
یِکى کِه بودَنِش جُبرانِ هَمِه ” نَبودَناىِ ” دُنیاست …
اونیکِه فَقَط یِه لَحظِه … یِه ثانیِه … یِه نَفَس اَز عَطرِش ، دیوونت می کنه