ســــ ـــ ـــخت است...

سخت است درک کردن 

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را 

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند 

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس 

جز همان دختـــــ ـــــر  نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...

زندگـــــي بِد و بِستونه

گآهــــي آفتابُ

گآهي بآرونِ

اوني كه چَتـــــــرَم شد زيرِ بآرونـا

تو تآبِستون كنآرَم اونــــه


*خودتـــــي/سيــــنآ حجآزي*

نمیدانــــــم،
تـــــــــو را به اندازه ی نفســــــــمــــــــ دوســـــــت دارمـــــــ،
یا نفســـمــــ را به اندازه ی تــــــــــو !؟
نمیـــــــــدانمـــــ،
چــــون تو را دوست دارم نفــــــــس میکشـــــــــمــــ،
یا نفس میکشـــــم که تو را دوســـت بدارم !؟
نمــــــیدانــــــــم،
زندگـــــــی من تکرار دوســــــــــت داشتن توســــــت،
یا تکرار دوست داشتن تـــــو، زندگی من ؟!
تنهـــــــا می دانـــــــــمـــــــ :
که دوســـــت داشتنت...
لحظــــــــــــــــهــ ی
زنــــــدگیــــــــــمـــــ را مـــــــی ســـــــــازد،
وعشقـــــــتــــــــــ ...
ذرهــــــــــــــــ ی
وجــــــــــــــــــودمــــــــــــ را...!

نگاه تــــــو..

مــرا عاشق تر از پیـــــش می کند..

چه معجــــــــونی می شود..

زندگــــــی..

با لمس دستانِ تـــــــو..

با حسِ عشــــــــــــــــــقِ تـــــــو..

بی تو هم میشـــــود
زندگـــــــی کرد
قـــــدم زد…چــــای خــــورد…فیــــــلم دیـــــد… ســــــفر کرد…
فقط بی تـــــــو نمیشود به خواب رفت

جنــــس نیســـــتم
تـــا برای خریـــــدم به مغـــــازه بروی
زیر خاکــــی ام
کشــــــفم کــــن!
.
بـــــام نیســـــتم
تا برای هــــواخوری به ســـــراغم بیــــایی
آســــمانم
پــــرواز را بـــــیاموز
.
ســــاحل نیــــستم
تـــا روی ماســــه هایش آفــــتاب بگیری
دریـــــام
دل به دریـــــا بزن
.
روزنــــامه نیـــــستم
که بخوانــــی و روی نیمکـــــتی جا بگــــذاری
کتــــابم
من را زندگــــی کن
.
ســــیگار نیــــستم
که بکـــشی و تــــمامم کــــنی
اکــــسیژنم
من را نفـــــس بکــــش
.
حـــوا نیســــتم
تا از بهـــشت بــــیرون ات کــــنم
زنــــم
اگر مـــی توانـــــی مــــرد بـــــاش
مـــــرد ..

و چقــــــدر دیر می فهمیم که زندگــــــی همین روزهاییست که منتظــــر گذشتنش هســتیم.

ده سال پیش تو یك فیلم هـــندی دیدم ...
آمیتاباچان از كـُــما و تخت آی‌ سی‌ یو بلند شد .
سوار موتور پــرشی شد ..
بارون هم می اومـــد
رفت و سی چهل نفر رو لــــت و پــار كـــرد
و عشقشو نجـــات داد .
از اون به بعد مسیر زندگـــیم عوض شد

عشق من
تکیـــــه دادی به دیوار ومیخـــــــــندی
انــــــــگار نه انــــــــگار که تو توی عکســـــــی
ومن آویـــــــزان این زندگــــی بی تـــــــــــو