هنگامی که میخوایم کسی رو ستایش کنیم ؛
عجب نقاشیه نکبت ...
چه دست فرمونی داره توله سگ ...
چه صدایی داره کثافت ...
چه گیتاری میزنه ناکس ...
استاده کامپیوتره لامصب ...
عجب گلی زد بی وجدان ...
بی شرف خیلی کارش درسته ...
دوستت دارم وحشتناک ...
هنگامی که میخوایم ناسزا بگیم یا نیش و کنایه بزنیم ؛
برو شازده ...!
چی میگی مهندس ...!؟
آخه آدم حسابی ...!
دکتر برو دکتر ...!
چطوری آی کیو ...!؟
به به! استاد معظم ...!
کجایی با مرام ...!؟
آقای محترم ...!

یه غمی هست که بچه های آخر بیشتر درکش می کنن

غم به مرور زمان کم شدن آدم های سر سفره !

بعضی ها اسمشان آدم است توباورنکن

گاهی کاری می کنند که ازهیچ گرگی بر نمی آید

می دانی آدم های ساده ساده هم عاشق می شوند

ساده صبوری میکنند ساده عشق می ورزند

ساده می مانند اما سخت دل می کنند

آن وقت که دل می کنند جان می دهند سخت می شکننند

سخت فراموش میکنند آدم های ساده …