خــوب ِ مــن ، . همین جا درون شعرهایم بمان . تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد . به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛ . من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها . شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان .
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم . . . . . . . .
یه سری اتفاقا تو زندگی آدما طوری هی تکرار میشن که تکراری به نظر نمیرسن اما بطن اصلیشون یکیه و اون چـــــــــــــــــــــــــــــرا عه همیشه مغزتو سوراخ میکنه!
هیچکس از زندگی آدم کامل خبر نداره جز خودش. یه جاهایی رو فقط خانوادت می دونن، یه جاهایی رو فقط دوستات، یه جاهایی رو فقط شریکت. اما هیچکس همه پازل زندگیتو نمیتونه بچینه کنار هم !
آدم ها همه شان خط اند در امتداد کفش هایشان … هی به ساعتشان نگاه می کنند و در پیچ کوچه تمام می شوند …
