گلهای روی بالشم که نه...
فقط با اشکهای مداومم...
یاد هایِ هرزِ تو...
رشد میکنند و...
سخت می پیچند دورِ گلوی احساسم انگار....!

شب که می شود نبودن هایت را زیر بالشم می گذارم و شجاعت خود را زیر سوال می برم …
دوام می آورم تا فردا ؟

تا صبح #گریه می کنم و غنچه می دهند گل های ریز صورتی روی #بالشم ..................................

میدانم كه هرگز نقاش خوبی نخواهم شد



دیشب دلی كشیدم



شبیه نیمه ی سیبی



كه بخاطر لرزش دستانم



در زیر آواری از رنگ مدفون شد



امشب صدایت را میكشیم



سركش تر از باد



تازه فهمیدم كه چرا شبها بیخوابم



بالشم پر از صدای تو بود



صداییی شبیه خنده های وحشی طوفان



ولی امشب با قطره های رنگ



صدایت را



عشقت را



زنده به گور میكنم



حالا پرهای بالشم هر شب قو میشوند


از شور گریه هایم

شب که می شود

نبودن هایت را زیر بالشم می گذارم

و شجاعت خود را زیر سوال می برم …

دوام می آورم تا فردا ؟؟؟

نگران شب هايم نباش ، تنها نيستم ،
بالشم ، هق هق گريه هايم ، قرص هايم ،پاکت سیگارم، لرزش دستانم همه هستن ... تنها نيستم

این عشق برای من هیچ نداشت ، اما گلهای بالشم را “باغبان ” خوبی بود اشک های هر شب من .