هــے غـَریبــﮧ (!)
شـَب ِ عـَروسے کــُت و شـَلوار ِ سیــآهش رآ بـﮧ او بپـُوشــآטּ
رنـگ ِ سیــآه بـﮧ مـَـرد ِ مـَـטּ خـیلے مے آیـَد
بـَند ِ کـِروآتـش رآ خـُـودت سـِفت کـُـטּ
ایــטּ کــآر رآ دوسـت دآرد
وقـتے دستــآنت رآ مے گیــرد
خـُـودت رآ در آغـُـوش ِ او بے انـدآز
بــآ ایــטּ کــآر احســآس ِ آرآمـِش مے کــُند
زَحمـَت ِ تــآج ِ عـَروس رآ نــَکش
سـَلیقـﮧ اش رآ خـُـوب مے دآنـَم ، بـَرآیت گـِرفتـﮧ اسـت
خـُلآصـﮧ کـُنم غـَریبـﮧ
جــآטּ ِ تـُـو و جــآטּ ِ مـَـرد ِ مـَـטּ . / . . .

چـهـ تـفـآوتـی میـکـنـد،
آن سـوی دنــیـآ بـآشیــم
یـآ فـقــط چــنـد کـوچــهـ آن طــرفـــ تـر؟!
پـآی عـــشــــق کــهـ در مـیـآن بــآشـد
دلــتـنـگـی دمــآر آدمــ را در مــی آورد . . .

فلاسفـــه دربـــاره عشــــــــق خیلـــی حرفهــا زدند
امــــا منطــق هیجکــدامشــــان به پـای منطـــق تـــــــو نرسیـــــد
رفتــــــــی و گفتــــــی:همینـــــه کــــــــــــــه هســــت !

【وقتی وجــــ ـود آبــــ ـی تو را میبینم...
پر از حس تـــــ ـو می شوم...
در همهمه ی خاموشــــ ـی...
در برگ ریـــ ـز خاطـــ ـره ام...
می ریزد تمــــ ـام عاطفه ات ...
تا لب فریاد می کشانــــ ـم چشمانت را...
تا صــــ ـدای خشک آرامش من...
پر می زند قـــ ـدر تنهایی تـــــــ ـو...】

مقداری طـــــناب دار در خـانه هـــــــست !!!
می آیی طــــناب بازی کـــــنیم ...
یــا گـــــره اش بــــــزنم به سـقف ... !!!

ﺁﺩﻡ ﻫـــﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾـــــــﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳــــــــﻢ

ﮐﻪ ﺗــــﻤﺎﻡ ﺩﻟﯿﻠﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗــﻨﻬﺎﯾـــــﯽ

ﺗـــــــــــﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﺗــــــــــــﺮ ﺷـــــــــﺪﻥ ﺍﺳﺖ ...

ﻫَــﺮﮐﻪ ﻣــﯽ ﺧــﻮﺍﻫـﯽ ﺑـــﺎﺵ

ﺍﯾـﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﻣُـــﺸﺘَــﺮﮎ ﺍﻧﺴـﺎﻧﻬــﺎﺳــﺖ

ﺗـــﻮ ﻧﯿــﺰ ، ﺭﻭﺯﯼ , ﺳــﺎﻋـﺘﯽ , ﻟـَﺤﻈــﻪ ﺍﯼ

ﺍﺣــﺴﺎﺱ ﺧـﻮﺍﻫـﯽ ﮐـﺮﺩ ﮐـــﻪ . . .

ﻫﯿــﭽﮑـَـﺲ ﺩﻭﺳـﺘﺖ ﻧَــﺪﺍﺭﺩ !...