مـادربـزرگ مـی گفـت:

قلبـــت که بــی نظـم زد

از همیــشه عاشق تـــری . . .

اشکــت که بــی اختیــار ریخــت

از همیــشه دلتنــگ تـــری . . .

شبــت کـه بـا درد گذشـــت

فکــرت از همیــشه درگیـــرتـر سـت

هــــی لعنتــــی ...



اون طــــوریــــم کــــه تــــو فکــــر میکنــــی نیست ..



شایــــد عــــاشقت بــــودم،روزی .....!



ولــــی ببیــــن بــــی تــــو



هــــم زنــــده ام،



هــــم زندگــــی میکنــــم ...



فــــقــــط گــــاهــــی در ایــــن میــــان،



یــــادت ...



زهــــر میکنــــد بــــه کــــامــــم زندگــــی را ...



همیــــــــــــن !!

هـدیـه ام از تـولــد .. گریـه بـود
خنـدیدن را تو به من آمـوختـــی
سنگ بوده ام .. تو کوهم کردی
برفــــ بوده ام .. تو آبــــم کردی
آب می شدم .. تو خانه دریا را نشانم دادی
“می دانســـتم گریـه چیســــت
خندیدن را تو به من هدیه کردی …!

[شمس لنگرودی]

ســـ ـــرداســـ ـــت ومن تنها یـــ ــم

بــﮧ كورے چشم تو هم کـــﮧ باشــב حالم פֿوب ِ פֿوب اسـت
اصـلا هم בلـــم برایت تنگ نشــבه
حتــے بــﮧ تو فكــر هم نمی‌كنم
باران هم تو را בیگر به یاد من نمی‌آورב
مثل همین حالا كه می‌بارב...
لابـב حالا בاری زیر باراכּ قدم می‌زنے


.

.

.

اما...

چترت را فراموش نكن !
لباس گرم را هم......

دلــگیرم

از دنیــــا و روزگــــارش

از بــی کسـی هــــا و سکــوت هــــا

ایــن منــم کـــه اینگــونـه خســتـه ام

منــی کـــه همـیشــه خــوب بــودم و خنــدان

منــی کـــه خنـــده هـــایم مثـــالی بـــود بــه مثــال ضـرب المثــل

نمــی تــوانی بفــهمـی و البــته عجیــب هــم نیـســت بــــرایـم

چـــون “تـــــو” ، “مــــن” نیســـتـی

پـــس لطــفا قضـــاوتـم نکــــن …
.

خیلی جالبــــــــــه مانیتورمو تمــــــیز کردم انگارهمتون رفتید حـــــــموم

گاهــی اوقات بـــی قانونی ؛

عجیب بیداد می کند در عاشقـــی ….

یکی دور می زند …

امــا …. دیگری جــریمه میشــود و تـــاوان میپردازد …

نمـــــیـدانــــی ،

چه دردی دارد !

وقـــتـی ..

حــــالـم ..

در واژه هــا هــم نــمی گنــــجــد …!