بــِـــگـذار! ...

لبهایَـت را مــی گـویـم

روی ِ چشمـانــــم بـگــذار ...

تا دیــــگـر بـرا ی هَـمـیـشـــه

خــــواب ِ بــوســــه ببیــنـم...

شنیــــدن نامم ، آنهـــم از لبان تــــــــــــــو

طعـــم نوبـــرانه های این روزهــــای بهــــار را دارد...

یکبــــار دیــــگر

صدایــــم کن

به نـــام کوچـــک...

در آغوشمـــ کهــ میگیــــــریـ
مزهـ مزهـــ میکنمـــ نآمتـــ را
و دستـ ـهایمـــ
بیـ ـقرار تـ ـر از همیشهــــ
تـــ ـو را طلبـــ میکننــــ ـد...
و چشمانمـــ
راز ملتهبـــ نگاهمــــ را لـــ ـو میدهنـــ ـد
تــ ـو رنگـــ عوضــــ میکنیــــ و سرخــــ میشویــــ
مثلـــ یکـــ سیبـــ تازهـــ !
و انعکاســـ صدایتـــ در فضایــــ اتاقــــ میپیچـــ ـد کهـــ میگوییــــ ...
منـــ مـآلـــ توامـــ عزیزمـــ

با مدیر صحبت کردم قراره یکی از این کامپیوتر های ایده آل به هر یک از اعضامون بدیم.خیلی دست و دلبازیم اره؟ البته خو پولش از جیب منه نه مدیر بـــــعله!
نظرتون چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟