کــــاش...

يــکـــي از روزهـــاي بـــا تــو بــــودن ...

امـــروز بـــود

از شناختـــטּ و شنـاخته شدטּ
بیـزارمـ
آدمـا وقتـے همـو میشنــاسـטּ
از ڪنار همـ رב میشـטּ...
سـاده
بـــے احسـاس
بـــے فڪــــر !
پس سعـــی نڪـטּ کسی رو بشنـاسـے

شـــتــاب کــرد ...

بــرایِ رسـیــدن به مـــرگ

مــوتـورســوارِ جــوان ......!!

می‌دانــی ؟ مــن هیــچ بـغضی را ارزان نـفروختـــه‌ام تنهـــا ، سـایـه‌هـــای حضــورم را پــوششی می‌کنــم بــر شانـه‌هــای عریــان غـرورت تــا ، غــریبــه‌ای عبــور نـکـنـد ....

ینی من عاشق اون لحظه ای ام که استادمون ازمون امتحان میگیره ولی آخرش میگه:
بــرگــه هـــا واســه خــودتــون.

مـــهم نیــــست
ڪـــه دیـــگر بـــآشـے یــــآ نــــه...
مـــــهم نیـــــست ڪـــــه دیـــگر دوســــم دآشـــــته بــــآشـے یــــآ نــــه
مــــــهم نیـــــست ڪـــــه دیـــــگر مـــــرآ بـــــه خـــــآطــر بــــیآورے یـــــآ نـــــه
مـــــهم نیــــــست ڪــــه دیـــــگر تـــو رآ بـــــآ دیــــگرے میـــــبیــــنم یـــــآ نـــه
مـــــهم اینــــــست
ڪــــه زمآنـــــے کــــه تــــنـــهآ میــــشـــوے ....
زمـــــآنـــــے ڪــــه دلـــــت گـــــرفـــت
چگـــــونـــه و بــــا چـــــه رویـــــے
ســــر بــــه آســـــمــــاטּ بـــــلنــــد میـــــڪنـے و میگـــــویــــے :
خـــــدآیــــا مـــــטּ ڪــــه گنـــــآهــــے نــــــڪــــردم ... پــــس چـــه شــــد ..!!؟؟