گاهے بے رحم باش
با احساست
بے رحم باش و وقتے زخم خورد
از دستانِ تو
نوازشش کن
اشک بریز و بگو
چاره اے اگر غیر از این بود
چنین نمے کردم
گاهے احساس را به بهانه ے آزادیش
باید
کشتـــــ...


+ بعضے وقتها باید یقه‌ ے احساست را بگــــــــــــیرے
با تموم قدرت ســـــــرش داد بزنــے و بگے:
تورو خدا بــــــــــــــسه‌
بسه‌ دیگه‌ تا حالا هرچے کـــــــــشیدم از دست تو بود

چه بیقرار بودی زودتر بروی
از دلی که روزی بی اجازه وارد آن شده بودی…
من سوگوار نبودنت نیستم !!
من شرمسار این همه تحملم …

 

 

ســـوم
هفتــــم
چهلـــم
ســـــال . . .
چنـــد ســــال دیگــــر
بایــــد عــــزادار نبـــودن هایـــــت باشــــــم . . .؟

تقدیم به همه مادر ها و دختران شیر زن ایرانی ...

جاده خیس باران دشواریست و پاهای من از خستگی بهانه ی ماندن میگیرند!
رفتن را باید قاب کنم بزنم به دیوار آرزوهایم!

یک عمر مرا دور انداخت...چون یک روز زیااااد *خوب* نبودم..و این شد بهانه اش...این روزها روزگار خیلی خوب میگذرد اما ن برای من *از روی* من...

و چــــای ... بهانه عاشقانــــه خوبــــی ستـــــــــــ

بــــرای بــــا تــــــــو نشستن؛

حیــــاط آبــــــــ زده ، تختــــــــ چوبــــی و من و تــــــــــــو ...

چقدر بــــوســــه ... چــــه عصــــری

چه خــــانه خوبی ستــــــــ ...!

ینجا مـــــــن هستم !!

نیــــــــمکتی چوبی وچتــــری که بسته است ...!

دلم تنـــــــگ نیست ...

تنـــــــــها منتظر بـــــارانم ...

که قــــــطره هایش بهانه ای باشد برای نمناک بودن لحظــــــه هایم ...

و ... اثبـــــات بی گناهی چـــــــشمانم ...!