بـه چشمـهایت که نـــگـــاه میکنـــــــم
نفســــــــــــم می گــــــیــــــــــــــــــــــرد
چــشـــمهـــــایت
مــی گـــوینــــــد کــه دلـــــــت
هــــــوای رفتــــــــــــن دارد
و مـــیــــدانـــم
دنیــــا تـــو را از مـــن خواهـــد گرفـــت
و نمــی شـــود حـــواســـت را پـــرت کــــنم
کــه کــمـــی بیــشـــــتر بمــــــانی
چشــــمهــــایت
انــگـــــار
امتــــــــداد تمـــــــــام ِ جـــــــــاده هــــــــای دنیــــــــــــاست
مـــــی روی و مــــن
نفســـــــــــــــــــــــــم می گیــــــــــــرد

√ ایـטּ روز هـــا

بیـشـتــــر از هــر زمــانــے،

כوωــﭞْ כارم خــوכم بـاشـــــم(!)

כیـگــر نـﮧ حـرصِ بـכωــﭞْ آورכטּ را כارم،

و نـﮧ هــراسِ از כωــﭞْ כاכטּ را...

هــر ڪـس مــرا مـــے خـواهـכ،بـﮧ خـاطــر خـوכم بخـواهــכ...

כلـــم هــواے خـوכم را ڪـرכه اωــﭞْ...!

همیــטּ ...