بــِـــگـذار! ...

لبهایَـت را مــی گـویـم

روی ِ چشمـانــــم بـگــذار ...

تا دیــــگـر بـرا ی هَـمـیـشـــه

خــــواب ِ بــوســــه ببیــنـم...

در آغوشمـــ کهــ میگیــــــریـ
مزهـ مزهـــ میکنمـــ نآمتـــ را
و دستـ ـهایمـــ
بیـ ـقرار تـ ـر از همیشهــــ
تـــ ـو را طلبـــ میکننــــ ـد...
و چشمانمـــ
راز ملتهبـــ نگاهمــــ را لـــ ـو میدهنـــ ـد
تــ ـو رنگـــ عوضــــ میکنیــــ و سرخــــ میشویــــ
مثلـــ یکـــ سیبـــ تازهـــ !
و انعکاســـ صدایتـــ در فضایــــ اتاقــــ میپیچـــ ـد کهـــ میگوییــــ ...
منـــ مـآلـــ توامـــ عزیزمـــ

بــِـــگـذار! ...

لبهایَـت را مــی گـویـم

روی ِ چشمـانــــم بـگــذار ...

تا دیــــگـر بـرا ی هَـمـیـشـــه

خــــواب ِ بــوســــه ببیــنـم...

صـداقـت بیـش از انـدازه هـرگـز سـرانجـام خـــوبـی نــدارد .

"میلان کـــــــــوندرا"

اشــتـبـاه بیـانـدیشیـد لـطـفـاً ،
امــا خــودتـان بیـانـدیشیــد ...!

"دوریــــــس لسینـــــگ"

ورق ورق کن “خـاطـــرات” خاک گـرفتـه را …

شـاید غبـارش “احسـاسـت” را به سـرفه بیـندازد...

بـه تــو حســودی ام میشــود ای اجل
اینجــا خیلـی هــا عــاشقــانــه انتظــارتــــــ را میکشنــد!
بــاور نــداری ؟!
مـن را ببیــن....
گــاهــی خـــود مــــن یکـی از همـان خیلـی هــا میشـــوم !!

دنـیــآ بــآزی هــایـت رآ ســرم در آوردی

گـــرفتنــی هــآ رآ گــرفتــی

دآدنــی هــآ رآ نـــدآدی

حســـرت هــآ رآ کـــآشتــی

زخـــم هآ رآ زدی

دیــگر بـس آســت...

چیــزی نمــآنــده..

بـگـــذآر بخــوآبــم

محتــآج یــک خــوآب بــی بیــدآرم