آدمی غــــــرورش را خیلی زیاد .

شاید بیشتر از تمـــــــام داشتــه هــــایــش- دوست می دارد

حالا ببین اگر خودش، غـــــــرورش را بـــه خـــــاطــــر تـــــو، نادیده بگیرد ،

چه قدر دوســتت دارد !

و این را بِفهــــــــــــم آدمیــــــــــزاد

اینـجــــا ، زمین ...

ارزانــــتر از هـمه چـــــیز ، انــسان !

نـــــرخَ ش هـــــم بـــــروز نــیست !

امّــــا ،

مصـــرفـش تـــــاریـــــخ دارد !

سلام ، تـــــولــــــیدَش !

و انــــــــقضـــایــــــــش ؛

خــــداحــــافــــظ !

دلـــ♥ـم را بر دوشم می گذارم... می روم...باید کمی صبر کنی، تا قیمتی شوم!!! زیر خاکی شدن وقت می خواهد تـــــو ، هم زمزمه های نامهربانی ات را آرام تر بگو، یک وقت دیدی صدایت را باد نه... خاک به گوشم رساند... و دلم ترک خورد دل است دیگر... روی خاک... زیر خاک نمی شناسد...می شکند..

روزی که برای اولین بار تو را خواهم بوسید یادت باشد کارِ ناتمامی نداشته باشی یادت باشد حرفهای آخرت را به خودت و همه گفته باشی فکرِ برگشتن به روزهای قبل از بوسیدنم را از سَرَت بیرون کن تـــــو در جاده ای بی بازگشت قدم می گذاری که شباهتی به خیابان های شهر ندارد با تردید ، بی تردید کم می آوری

مـَـرا بــآ פֿـیالتـــ تَنهــــا نـَگــذار !

פֿـیالتـــ اصــلا بـﮧ تـــــو نرفـتـﮧـ اَســـتـــ ؛

مهــــــرباלּ نیستـــ . . . !

آزارم مے בهـــــב

בلم פֿـوבتـــ را مے خواهـــــَב . .

درست متر کن ...
آدم هـــا قدخودشانند نه قد تصورات تـــــو ....

دلــگيرم از دنيــــا و روزگــــارش از بــي كسـي هــــا و سكــوت هــــا ايــن منــم كـــه اينگــونـه خســتـه ام منــي كـــه همـيشــه خــوب بــودم و خنــدان منــي كـــه خنـــده هـــايم مثـــالي بـــود بــه مثــال ضـرب المثــل نمــي تــواني بفــهمـي و البــته عجيــب هــم نيـســت بــــرايـم چـــون “تـــــو” ، “مــــن” نيســـتـي پـــس لطــفا قضـــاوتـم نكــــن …

بــه هـــرکــس مـــی گـــویـــم “تـــــو“
بـــه خـــودش مــیــگـــیــرد. . .!
امـــا نـــمـــی دانــــــد کــــــه
هــیـــچ کــس بـــرای مـن
“تـــــــو”
نـــمــی شـــود