پـــایــیـــز اســـتـــ ؛
انـــار نیــســتــم کــه بــرســم بــه دســـتــهــای تـــو
بــرگـــم…
پــر از اضـــطـــرابــ افـــتـــادنــــم

بـه چشمـهایت که نـــگـــاه میکنـــــــم
نفســــــــــــم می گــــــیــــــــــــــــــــــرد
چــشـــمهـــــایت
مــی گـــوینــــــد کــه دلـــــــت
هــــــوای رفتــــــــــــن دارد
و مـــیــــدانـــم
دنیــــا تـــو را از مـــن خواهـــد گرفـــت
و نمــی شـــود حـــواســـت را پـــرت کــــنم
کــه کــمـــی بیــشـــــتر بمــــــانی
چشــــمهــــایت
انــگـــــار
امتــــــــداد تمـــــــــام ِ جـــــــــاده هــــــــای دنیــــــــــــاست
مـــــی روی و مــــن
نفســـــــــــــــــــــــــم می گیــــــــــــرد

دلـ♥ـم خـیـلــی بــیــشــتــر از حـجـمــش پـــُر اســت ؛

پــُـر از جــایِ خــالـیِ ♥تـــو♥

پــُـر از دلـ♥ـتــنـگی بـرای نگــاهِ تـــو

پــُـر از خــاطـراتِ قــدم زدن

در کـوچــه پــس کــوچـه هـــای شــهـر بـا تــ♥ـــو

پــُـر از حــس پــرواز

پــُـر از تــــــــ♥ـــــــــو ♥