بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . . !

تــو را نگــاه مــی‌کنــم کــه خفتــه‌ای کنــار مــن

پــس از تمــام اضطــراب، عــذاب و انتظــار مــن

تــو را نگــاه مــی‌کنــم کــه دیــدنــی‌تــریــن تــویــی

و از تــو حــرف مــی‌زنــم کــه گفتنــی‌تــرین تــویــی

مــن از تــو حــرف مــی‌زنــم، شــب عــاشقــانــه مــی‌شــود

تــو را ادامــه مــی‌دهــم، همیــن تــرانه مــی‌شــود. . .

هـمه در دنیـا کـسی را دارنــد،بــرای خودشــان..!

"خــُسـرو" و "شیـــرین" ..."لیـلی" و "مـَجنــون" ..

"رامیـن" و "ویـس" .... "پیــرمــَرد" و "پیرزَن" ..

"تــو" و "اون" ...

"مــَن" و "تــَنهـآیی" !!

فــرامــوش ڪــردنـتـــ بــرایـم مـثـل آبـــ خــوردن

استــ ...

از همــان آبـهـایـے ڪــه مـیـپـرد تــوی گــلـو

خــفــه ات میــکنـد ...

از همان هایے ڪــه بــایــد ساعـت هـا سـرفـه

ڪـنـے ...

از همــان هـایـے ڪــه بـی اختیــار اشـڪــهایـت

را جـاری میـڪــند ...

به جای گندم از امروز، سیب می کِشمت
هــــــــــزار مرتبه آدم- فریب مــی کشمت
نه آنقدر کـــــه به دوزخ کشـــــانی ام این بار
به رغـــم وسوسه هایت نجیب می کشمت
پـــر از سکوت نیایش، پــر از شکــــوه دعا
وضو گرفته به امــــــن یجیب می کشمت
برای این که بدانی چه می کشم گــاهی
میان این همــه آدم، غـــــــریب می کشمت
و مثل پنجـــــــره هایـــی کـه رو به دیوارند
از آسمان و زمین، بی نصیب می کشمت
بایست! دار مسیحــــــم بـــه پـــا شود حـــــالا
شبی که بال گشـــــودی صلیب می کشمت
تــو شاعــــــرانه ترین هفت سین عمر منـــی
میان سفره فقط هفت سیب می کشمت!

بــکش بــیرون خــاطــراتــت رو از تــوی آهــنگهای مــحبوبــم

مــیخواهم با اعــصاب راحــت گوشــشان کــنم . . .

خدایـا خیلی هـا دلمو شکسـتن

دیگـه تحـمل نـدارم

شب بـیا باهـم بریم سراغشون، مـن نشونت میدم

تــو ببخـشـشون‬...

نه گزاف می گویند... نه خـیـال می بافند... تــو نیمه ی گمـشده ی من نیستی... تمـــــام منی

حــــواست بـہ دلتــ باشد . . .
آن را هـــر جایــــے نگــذار!
ایــن روزهــــــا دل را میــدزدند . . .
بــعد ڪہ بہ دردشـــان نـخــورد
جـای صـــندوق پـستـــ آنــــرا در سطل آشـــــغال مے اندازند !
و تــو خوبــ مـیـــــدانے دلے که اَلمثنے شد!
دیــگر دِلــــ نمـیشود..

قــول بــده کــه خــواهــی آمــد
امــا هــرگــز نیــا!
اگــر بیــایــی
هــمه چیــز خــراب می شــود!
دیــگر نــمی تــوانــم
اینــگونــه بــا اشتــیاق
بــه دریــا و جــاده خیــره شــوم!
مــن خــو کــرده ام
بــه ایــن انتــظار،بــه ایــن پـرســه زدن هــا
در اسکــله و ایستــگاه!
اگــر بیــایــی
مــن چشــم بــه راه چــه کســی بمــانــم؟