(دیالوگ ماندگار پسر خاله ی کلاه قرمزی)
آدما نباس دوست پیدا کنن
چون وقتی میرن
وقتی دیگه نمیشه بهشون زنگ بزنی
وقتی نمیتونی درد و دل کنی
یا حتی باهاشون شوخی کنی و بخندی
و همه دوستی خلاصه میشه تو ع[!]ات و خاطراتت
هی بغض تو گلوت گیر میکنه
خفه ات میکنه
آدما باس همیشه تنها بمونن...
نمیدانم،
تو را به اندازه ی نفسم دوست دارم،
یا نفسم را به اندازه ی تو !؟
نمیدانم،
چون تو را دوست دارم نفس میکشم،
یا نفس میکشم که تو را دوست بدارم !؟
نمیدانم،
زندگی من تکرار دوست داشتن توست،
یا تکرار دوست داشتن تو، زندگی من ؟!
تنها می دانم : که دوست داشتنت...
لحظه ،
لحظه ،
لحظه ی
زندگیم را می سازد،
وعشقت ...
ذره ،
ذره،
ذره ی
وجودم را...!
