^{این روزها من}

^{خدای سکوت شده ام}

^{خفقان گرفته ام تا}

^{آرامش اهالی دنیا}

^{خط خطی نشود...}

^{اینجا زمین است}

^{اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است}

^{اینجا گم که میشوی}

^{بجای اینکه دنبالت بگردنن}

^{فراموشت میکندد.........}

                         خدامونو صدا کنیم

                                          که آسمون بباره

                                                           فراوونی بیاره 

ازش بخوایم برامون، سنگ تموم بذاره

                  راه های بسته وا شه

                                   هیچ کی غریب نباشه

                                             صورت و شکل هیچ کس، مردم فریب نباشه

شفا بده مریض رو

                      خط بزنه ستیز رو

                                    رو هیچ دیوار و بومی، نخونه جغد شومی

دعا کنیم رها شن، اونا که توی بندن

                  از بس نباشه نا اهل، زندونارو ببندن

                                     خودش میدونه داره، هرکسی آرزویی

                                                     این باشه آرزومون، نریزه آبرویی

سیاه و سفید یه رنگ بشه

                    زشتی هامون قشنگ بشه

                                       کویرها آباد بشن

                                                      اسیر ها آزاد بشن ....

اگر کسی تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت، دلگیر مباش

تو با تمام مهربانی هایت زیباترین معصوم دنیایی...

من خدایی را میشناسم که ابر رحمتش به زمین و زمان میبارد...

اما یکی سپاسش میگوید و هزاران نفر کفر!

چرا میپنداری باید بهتر از خدا تو را قدردانی کنند؟!

پس نرنج از ناسپاسیشان و برای شادیشان بکوش...

با مهربانی روحت به آرامش میرسد...

تو با مهرت بال و پر میگیری...

خوبی دلیل جاودانگی توست...

(نجیب زاده)

بیا از ابر دل، شبنم بسازیم

بیا از درد دل، مرهم بسازیم

نگو گشتیم آدم را ندیدیم

خدایی کن، بیا آدم بسازیم

(مجتبی کاشانی)