واقعی بودیم ، باورمان نكردند ، مجازی شدیم ، [!]مان كردند !
و چه دنیایی ساخته‌اند برای ما نسل سوخته ...
اما من گاهی ادمهای دنیای مجازی را به ادمهای اطرافم ترجیح میدهم!
وقتی بی ترس از قضاوت ادمها از دردها و دقدقه هایم میگویم
گاهی درد دل بعضی ها انگار حرفهای دل توست که انقدر نگفتی باورت شده بی دردی و دلیل این بغض که همیشه با توست و نفس کشیدن را برایت سخت میکند نمیفهمی

مـــــــادر اگر نباشی
دلم که هیچ ؛

دنیا هم تنگ می شود ...