ای پدید آورنده ی قلبها...
دوستان من ارمغانی از رحمت بیکران تو اند.
خرسندشان دار ب شادی و تندرستی....
                                                                                      پیشاپیش سال نو مبارک

باران همیشه میبارد....
اما مردم ستاره رت بیشتر دوست دارند....
نا مردیست آن همه اشک را
                 ب یک چشمک فروختن...

برایت رویاهایی آرزو می‏کنم تمام نشدنی
و آرزوهایی پرشور
که از میانشان چندتایی برآورده شود.
برایت آرزو می‏کنم که دوست داشته باشی
آنچه را که باید دوست بداری
و فراموش کنی
آنچه را که باید فراموش کنی.
برایت شوق آرزو می‏کنم. آرامش آرزو می‏کنم.
برایت آرزو می‏کنم که با آواز پرندگان بیدار شوی
و با خنده‏ ی کودکان.
برایت آرزو می‏کنم دوام بیاوری
در رکود، بی ‏تفاوتی و ناپاکی روزگار.
بخصوص برایت آرزو می‏کنم که خودت باشی.

آمدی چه زیبا... گفتم دوستت دارم ... چه صادقانه پذیرفتی...چه غریبانه... آغوشم برایت باز شد...چه ابلهانه...باتو خوش بودم  چه کودکانه... همه چیزم شدی   چه زود....به خاطر یک کلمه مراترک کردی... چه نا جوانمردانه...نیازمندت شدم  چه حقیرانه... واژه ی قریب خدانگهدار به میان آمد  چه بی رحمانه... و من سوختم و من سوختم و من........  و لعنت به من..........................

دور افتاده ام  ! دور از کسی که دوستش دارم     هیچوقت فاصله ها را نمیبخشم...

زمزمه های تو در گوشم نیمه شب   رقص ملافه ها    بوسه های کوتاه  دوستت دارم های یواشکی   خنده های کوچک و دستانمان که یکدیگر را آرام پیدا میکنند  

دوستان ما رفتیم
شب بخیر