هـر چه از دست میـرود بگذار بـرود …چیـزی ڪہ بہ اِلتمـاس آلـوده باشد نمیخواهمـ …! هـر چہ بـاشد حتی زنـدگی

آدم هـا می آینـد….

زنـدگی می کننـد

می میـرنـد و می رونـد …

امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو

آن هـنگـام آغـاز می شـود

کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد!

مـی مـــانــد

و نبـودنـش در بـودن ِ تـو

چنـان تـه نـشیـن می شـود

کـه تـــو می میـری ،

در حالـی کـه زنــده ای …

یـه جـایی هـم هسـت تـو زنـدگی بعـد از کلــی دویــدن

یهـو مـی ایستــی !!

سـرتـو مینــدازی پـائیـن و آروم میگـی :

خدایــا دیگــه زورم نمیــرسـه !!

یکـــی از اشتبـاهات زنـدگیـم
آدم حسـاب کردن اونـایی بــود
که آدم نبــودن
هـنـوز هـم نشــدن
بـعــدا هـــم نمیــشن.....!

دخـتــَــر کـه بــاشی
میـدونـی اَوّلــــیـن عِشــق زنـدگیـتــ پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مُحکــَم تــَریـن پَنــآهگــاه دنیــآ
آغــوش گــَرم پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مــَردانــه تـَریـن دستــی
کـه مـیتونی تو دستـِـت بگیـــری و
دیگـه اَز هـــیچی نَتــَرسی
دســــتای گَرم وَ مِهـــــرَبون پـــِدرتـه
هَر کـجای دنیـا هم بـــاشی
چه بـاشه چـه نبــاشه
قَویتــریـن فِرشتــه ی نِگهبـــان پـــِدرته

" یـا مـلـجأ کلّ مـطـرود "


بـه قـدر تـمـام زنـدگی ام

این جمله را زنـدگی کرده ام !

اگــهـ تــو زنـدگیـتــــــ

تـهـ کشیـــدے . . .


بشیــن بــآ تـهـ دیگـش حــآلــ کـن . . !


هـے نشـیـن نگــو مــن بـهـ آخــرش رسیــدم . . .

آدم هـا می آینـد….
زنـدگی می کننـد
می میـرنـد و می رونـد …
امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو
آن هـنگـام آغـاز می شـود
کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد!
مـی مـــانــد
و نبـودنـش در بـودن ِ تـو
چنـان تـه نـشیـن می شـود
کـه تـــو می میـری ،
در حالـی کـه زنــده ای