این روزها تنها هنر آدم ها دل شکستن است …

یادمان باشد : وقتی کسی را به خودمان وابسته کردیم !

در برابرش مسئولیم …

در برابر اشکهایش ؛

شکستن غرورش ،

لحظه های شکستنش در تنهایی و لحظه های بی قراری اش ….

واگر یادمان برود !

در جایی دیگر سرنوشت یادمان خواهد آورد ،

واین بار ما خود فراموش خواهیم شد...

و این قانون زندگیست!!!

به سراغ من اگر می آیید، با پتک و تبر بیایید. مسابقه است!! بر سر شکستن چینی نازک تنهایی من...............

آشناهای غریب همیشه زیادند

آشناهایی که میایند و میروند

آشناهایی که برای ما آشنایند

ولی ما برای آنها...

نمیدانم واقعا چرا و چگونه میشود

که همه روزی

آشنای غریب میشوند

یکی هست ولی نیست

یکی نیست ولی هست

یکی میگوید هستم ولی نیست

یکی میگوید نیستم ولی هست

و در پایان همه بودنها و نبودنها

تازه متوجه میشوی

که:
یکی بود هیشکی نبود

این است دردی که درمانش را نمیدانند

و ما هم نمیدانیم

که آن یکی که هست کیست

و آن هیچکس کجاست

کاش میشد یافت

کاش میشد شکستنی نبود

کاش میشد زیر بار این همه بودن و نبودن

خرد نشد.....

شکستن همیشه بد نیست ، گاهی باید خلوت کسی را بشکنی تا بداند به یادش هستی

یه وقتایی...
اما کسی رو پیدا نمی کنی ...

یه وقتایی هست که چشمات داد میزنه تنهایی رو ...

اما هیچکس نمی فهمه ...

یه وقتایی هست که بغض بدجور گلوتو فشار میده ...

اما جرأت شکستن نداره ...

یه وقت هایی دلت میخواد کسی کنارت باشه...

اما هیچکس به غیر از تنهایی نیست...

دم تنهایی گرم که هیچ وقت تنهام نذاشت.

یه دختر وقتی دلش میاد بعد از شکستنِ یه ناخنش 9 تای دیگه رو هم کوتاه کنه ببینین وقتی دلش بشکنه چیکارا که نمی کنه ..