تو مےگویے بِـפֿنــــــــــב وَ مَـטּ

بـ ـآ صورتـ ـڪ פֿنـבآטּ مَجـــــــــــــــآزے مےפֿنـבم

وَ تـ ـ ـو شــــــــآב مےشوے!!!

اَمّـ ـآ چـ ه میـבآنے قَطره هآے اَشـــــــــڪ

اَز چِشمـــــــآنَم جـ ـآریستـ ـ

چـ ه میـבآنے بُغض گِلـــــــــویَم رآ گِرفتـ ه

وَ لَبآنَم مےلَرزב چـ ه میـבآنے!

چـ ه میـבآنے.

جَهنــــَـمی بـپــــا میـــکنـد دِلـــــَـم وَقـــــتی شــــِـــعری بیــــــایَد و تــــو میــــــانِ آن نَبــــاشــــی

جوری که هر کجا نشسته ای … هر جا که می روی ….
در هر کاری که میکنی … “خــــــــودت ” حضور داشته باشد ،
یــــک حضــــــــــور بـــی ماننـــد …
اما خالــــــی از تکبــــر ، حسادت ، ریــــــا …
باور کن تا عاشق خودت نباشی ….
عاشق هیچ کس نمیتوانی بشوی ….
و هیچ کس هم ..(!)… عاشقت نمیشود

دلتـــــنگـ یعنی:




روبـــروی دریــــا ایستاده باشی




ولــــــی




خاطره ی یه خیابون خفه ت کنه...!

بـــــــدترین کـــــــاری که یه نفــــــر می تــــــونه با دلــــــت بکنــــــه

اینــــــــه کــــــــه باعــــــــث بشــــــه . . . دیگـــــــــه ذوق نکنــــــی

از بــــــودن هیچـــــــکس

مــــــن دلـــم مـی خـــواهـــد ســـاعــتـــی غــــرق درونــــم بــاشـــــم ...!

عــــاری از عــــاطـــفـــه هــــا ...

تـــــهــــی از مـــــوج و ســـــراب ...

دورتــــــــــر از رفـــــــقــــــا ...

خـــــــــــــالـــــی از هـــــرچـــــه فـــــراق ...

مـــن نــه عاشــق هســـتم و نـــه مــحتـــاج نــگـاهــی ک بـلــغــزد بــر مــــن ... !

مــــن دلـــــــــم تـــــنــــگ خـــــودم گـــشـــتــــه و بــــــس ...!

چـــــــه رنج آورست…
می ســــــــابم با سوهــــــــانی…
تــــــــــمامیِ خطــــــــوطِ اندامـــــــــم را
تا شـــاید پاک کنم…
اثــــــرِ لــــــمسِ سر انگــــــــشتانت را از اعــماقِ تار و پــــــــودم