به جملات شریعتی باید ساعت ها فکر کرد : ای مردم مسلمان و علی مکتب من، از خانواده و همه همراهانم تقاضا دارم که پس از مرگ من، بدن مرا خارج وطنم ایران به خاک بسپارند. زیرا میدانم که ایران را که عشق و هستی من و هر ایرانیست، در حال ویران شدن است. میدانم که هیچوقت این خاک به دست دلسوزش سپورده نمیشود. ایران ویران خواهد شد و من در زیر خاکش داغان. به من رحم کنید. بگذارید که پس از مرگم دیگر غصه این خاک و مردمانش را نخورم. علی شریعتی -

خیره به چشمان تو ، پلک نمیزنم تا لحظه ای از دست نرود تصویر نگاه زیبای تو دستم درون دستهایت ، یک لحظه رها نمیشود تا نرود حتی یک ذره از گرمای دستان لطیف تو محکم فشرده ام تو را در آغوشم ، آرزو میکنم لحظه مرگم همینجا باشد ، همین آغوش مهربانت چه گرمایی دارد تنت عشق من ، رها نمیکنم تو را تا همیشه باشی در کنار قلب من قلب تو میتپد و قلب من با تپشهای قلبت شاد است ، هر تپشش فریاد عشق و پر از نیاز است آرامم ، می دانم اینک کجا هستم، همانجایی که همیشه آرزویش را داشتم ،همانجایی که انتظارش را می کشیدم و هر زمان خوابش را می دیدم آن خواب برایم یک رویای شیرین بود.... در آغوش عشق ، بی خیال همه چیز ، نه می دانم زمان چگونه می گذرد و نه می دانم در چه حالی ام تنها می دانم حالم از این بهتر نمی شود ، دنیای من از این عاشقانه تر نمی شود گرمای هوس نیست این آتش خاموش نشدنی آغوش پاکت عشق است که اینک من و تو را به این حال و روز انداخته ، عشق است که اینک ما را به عالمی دیگر برده ، عشق است که من و تو را نمیتواند از هم جدا کند هیچگاه خیلی آرامم ، از اینکه در آغوشمی خوشحالم

بعد از مرگم بیا زیبا نگارم بیا با جمع خوبان بر مزارم سرت خم کن ببوس سنگ مزارم که من زیر خاک چشم انتظارم

دوست داشتني كه توش """بوس""" و """بغل""" و """شب بخير عزيزم""" نباشه، كپه ي مرگه! به سلامتي ما مجردها كه امشبم بايد كپه ي مرگمون رو بزاريم...

اتاقت بود بعد از مرگم نامه های ناتمامم را نخواهی خواندی رزم را نخواهی دید نامه هایی که سراسر شوق از تو نوشتن بود بعد از مرگم تو حتی قبرم را نخواهی شناخت تویی که حتی روی قبرم از تو نوشتم... بعد از مرگم تو در بی خبری خواهی بود

تا مطمئن شود تو در آرامش خواهی بود.... بعد از مرگم باغچه ی گل هاباغچه ی گل رزی که هر روز مزین کننده ی گلدان

بعد از مرگم رد پایم را پیدا نخواهی کرد... رد پایی که همواره سکوت شب را می شکست

بعد از مرگم خوابم را نخواهی دید....خوابی که شاید دیدنش برای من آرزویم بود و امید چشم بر هم گذاشتنم

هنگام دیدن چشمانت.... بعد از مرگم گرمای دستانم را حس نخواهی کرد دستانی که روز وشب رو به آسمان برای لبخندت دعا می کردند بعد از مرگم صدایم را نخواهی شنید.... صدایی که گرچه از غم پر بود اما شنیده می شد