مـــ♥ــــردی بــــــودن زن رو به چشــــــم عروسکــــــــ رختخوابـــــ دیدن نیستـــــــــ...

مــــ♥ـــــرد بودن یعنـــــــی رفتـــــن زیر بار یه کــــوه تعــــهد ...

مــــ♥ــــرد بودن یعــــنی یه دنیا غیــــــرت و تعصبــــــــ ...

کلــــمه " مـــــ♥ـــــرد " حــــرمتــــ داره ، با گفتــــن مـــــرد به هر نامـــــردی

این کلــــمه رو به نجاستـــــ نکشــــــین خواهشــــن ...

در وجـــود هــــر زن ..
دخـتـربـچـه ای چــهارسـالـه بـبـیـن
کـه از تـو فـقـطــ مـــــهـربـانـی و تـوجـه مـی خـواهـد ،
در آغـوشـش بـگـیـر ، نـوازشـش کـن ... ♥
خـیـالـش را راحـت کـن کـه هـسـتـی ، جـایـی نـمـی روی ،
طـوری رفـتـار کـن کـه اطـمـیـنـان حـاصـل کـنـد
زن هـای دیـگـر بـرایـت مـــــــهـم نـیـسـتـنـد !!
وقـتـی بـا نـگـرانـی مـسـیـر نـگـاهـت را دنـبـال مـی کـنـد
بـرگـرد و بـه لـبـخـنـدی مــهـمـانـش کـن و بـگـو :
" مـن فـقـط تــــــو را مـی بـیـنـم " ♥

دلــتـــنـــگــی پـــــیـــچـــیــده نــــیـــســـتـــــ . . . !

یـــــکــــ دل . . . !

یـــــکـــ آســـمــــان

یـــــکــــ بــــغـــض

و آرزو هــــای تــــــرکـــــ خـــــورده

بـــــه هــــمــــیــــن ســادگــــی . . .

✖از خـوבґ بیزآر میشــوґ وقتـﮯ

از دلتنگـﮯ כּــبودنتــ ذره ذره آبــ ـ ـ ـ میشوґ

و تــــــــــو

نیــــز مــــــرآ بِـیــآב نـمـﮯ آورے✖

بــــــــــــرو !

ترســــ از هیچ چیز ندارمــــ

وقتیـــــ یقین دارم بیشتر از منـــ

کسی دوستت نخـــــــواهد داشت

بیشتر از منــــ کسی طاقت کمـــ محلی هایت را ندارد

بــــــــــــرو !

ترس برای چه؟؟

وقتی می دانمــ یکــ روز تُف می اندازی

به روی تمام آن هایی که

به خاطرشــــان من را از دستـــــ دادی.... !

دلـــــــتنــــــگم بــــــرای تــــــو بــــــرای بــــــا تــــــو بــــــودن ای کــــــاش میــــــشد در ایــــــن لحــــــظاتــــــ خــــــالی کمــــــی <<تــــــــــو>> داشـــتـــم چقــــــدر آه…… چقــــــدر دلتــــــنگی…

خوش آمــ‗__‗ـدی..
قدمت روی چشـ‗__‗ـم هایم..

بسـ‗__‗ـاط قهوه ام مهیاست..
.
.
کفشهاتـ‗__‗ـــ..

کفشهاتـــ را امــــــــا...

پنهـ‗__‗ـاטּ می کنـــم..

خیال رفتـ‗__‗ــטּ را از سر بیروטּ کنـــ

به تقویمی که مرا یکسال بزرگتر نشان می دهد !

حتی ...

به موهای سفیدی که بر سرم می رویند !..

کاری ندارم !!

من ...

هنوز خود را کودک خانه ی تو می دانم !!

مــــــــــــــادر

بـرآے ِ فرآمـوش کردنـَـتــــ ، هـر شـَب آرزوے ِ آلــزآیمـر مـے کنـَمــــ .


خــوش ہحــآل ِ تــو ،


کہ وقتــے "او " آمـــد ؛ بـدوטּ ِ هیــچ دردِســَرے ،


فرامــوشـــَم کــَرבے...

هیـــــچ گاه"
به خاطـــــر "هیـــــچ کـــــس"
دســـــت از "ارزشــــهایت" نکـــــش...
چــــون .... زمانــــی که اون فـــــــرد از تــــو دســـــت بکشــــد،
تــــو مــــی مانـــی و یـــک ..... "مـــن " بــــــی ارزش!