ﻣــــــــﻦ..

ﺗﻨـــــــﻬﺎ ﮐــــــﻤﮯ ﻣﺘـــــﻔﺎﻭﺗـــــــــــﻢ...

ﻭﻗﺘـــــــﮯ ﺗﻤــــــﺎﻡ ﺩﺭﺩﻫـــــﺎﮮ ﺩﻧﯿـــــــﺎ....

ﺭﻭﮮ ﺷـــﺎﻧـــﻪ ﮮ ﺩﺧـــﺘـــﺮﺍﻧـــﻪ ﺍﻡ ﮐــــﻮﻩ ﻣﮯ ﺷـــﻮﺩ..

ﻣﻦ ﺑـــﻪ ﭘــــﻬﻨــــﺎﮮ ﺗﻤـــــﺎﻡ ﮐــــــﻮﻩ ﭘــــﺎﯾــــﻪ ﻫـــﺎ..

ﻟﺒــــــﺨﻨــــــــﺪ ﻣﮯ ﺯﻧــــــــﻢ..!!

شــک نکــــن …!

” آینــــده ای ” خواهـــم ساخت که

” گذشتــــه ام ” جلویــــش زانــو بزنــــد …!

قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم …!

برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,

آنـــقـــدر خوشبخت می کنــــم کـــــه

به هـــر روزی که جــای ” او ” نیـستـی به خودت “لعنـــت ” بفـــرستـی...

ســــــــــــــــــــــلام بــــــــــــــــه هــــــــــــمــــــــــــــه ی دوســــــــــــــــــتان

به آخر تلخــــی نزدیکیــــم مگر دســــت های خدا شیرینمــــان کند!

 عکاس سرکلاس درس اومده بود تا از بچه‌هاى کلاس عکس یادگارى بگیره،
 معلم هم داشت همه بچه‌ها را تشویق می‌کرد که دور هم جمع بشن
 معلم گفت: ببینید چقدر قشنگه که سال‌ها بعد وقتى همه ‌تون بزرگ شدید
 به این عکس نگاه کنید و بگید:
 این احمده ،الان دکتره ، یااون مهرداده ، الان وکیله
 یکى از بچه‌ها ازته کلاس گفت : اینم آقا معلمه، الان مـــــــــــــرده !