دارم از تــو حــرف مـــی زنــم …امــــا روحــت هـــم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد …

ایــــرادی نــــدارد یــادِ تــو …

به نوشتــــه هــایم رنــگـــــ مــــی دهــد …

شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــنِ پریشــــانش

توجـــــه لطفـــــا :

" عـــــاشقــــــــش نشــــــــویــ ـد! !

به انــدازه همـــــه یتــان

برایــــــش عـــاشقـــــــی کـــرده ام !

ﺩﺭ ﻭﺟـــﻮﺩ ﻫــــﺮ ﺯﻥ ..

ﺩﺧـﺘـﺮﺑـﭽـﻪ ﺍﯼ ﭼــﻬﺎﺭﺳـﺎﻟـﻪ ﺑـﺒـﯿـﻦ

ﮐـﻪ ﺍﺯ ﺗـﻮ ﻓـﻘـﻄــ ﻣـــــﻬـﺮﺑـﺎﻧـﯽ ﻭ ﺗـﻮﺟـﻪ ﻣـﯽ ﺧـﻮﺍﻫـﺪ ،

ﺩﺭ ﺁﻏـﻮﺷـﺶ ﺑـﮕـﯿـﺮ ، ﻧـﻮﺍﺯﺷـﺶ ﮐـﻦ ...

ﺧـﯿـﺎﻟـﺶ ﺭﺍ ﺭﺍﺣـﺖ ﮐـﻦ ﮐـﻪ ﻫـﺴـﺘـﯽ ، ﺟـﺎﯾـﯽ ﻧـﻤـﯽ ﺭﻭﯼ ،...

ﻃـﻮﺭﯼ ﺭﻓـﺘـﺎﺭ ﮐـﻦ ﮐـﻪ ﺍﻃـﻤـﯿـﻨـﺎﻥ ﺣـﺎﺻـﻞ ﮐـﻨـﺪ

ﺯﻥ ﻫـﺎﯼ ﺩﯾـﮕـﺮ ﺑـﺮﺍﯾـﺖ ﻣـــــــﻬـﻢ ﻧـﯿـﺴـﺘـﻨـﺪ !!

ﻭﻗـﺘـﯽ ﺑـﺎ ﻧـﮕـﺮﺍﻧـﯽ ﻣـﺴـﯿـﺮ ﻧـﮕـﺎﻫـﺖ ﺭﺍ ﺩﻧـﺒـﺎﻝ ﻣـﯽ ﮐـﻨـﺪ

ﺑـﺮﮔـﺮﺩ ﻭ ﺑـﻪ ﻟـﺒـﺨـﻨـﺪﯼ ﻣــﻬـﻤـﺎﻧـﺶ ﮐـﻦ ﻭ ﺑـﮕـﻮ :

" ﻣـﻦ ﻓـﻘـﻂ ﺗــــــﻮ ﺭﺍ ﻣـﯽ ﺑـﯿـﻨـﻢ ..