بـه چشمـهایت که نـــگـــاه میکنـــــــم
نفســــــــــــم می گــــــیــــــــــــــــــــــرد
چــشـــمهـــــایت
مــی گـــوینــــــد کــه دلـــــــت
هــــــوای رفتــــــــــــن دارد
و مـــیــــدانـــم
دنیــــا تـــو را از مـــن خواهـــد گرفـــت
و نمــی شـــود حـــواســـت را پـــرت کــــنم
کــه کــمـــی بیــشـــــتر بمــــــانی
چشــــمهــــایت
انــگـــــار
امتــــــــداد تمـــــــــام ِ جـــــــــاده هــــــــای دنیــــــــــــاست
مـــــی روی و مــــن
نفســـــــــــــــــــــــــم می گیــــــــــــرد