چیزی که این جهان نیاز دارد.
نوع جدیدی از ارتش است.
و آن ارتش..... ارتش مهربانیست!1

کاش می دانستی چقدر دلم بهانه ی تو رو میگیره هر روز

کاش می دانستی چقدر دلم هوای با تو بودن کرده

کاش می دانستی چقدر دلم از این روزهای سرد بی تو بودن گرفته

کاش می دانستی چقدر دلم برای ضرب آهنگ قدمهایت

گرمی نفسهایت ، مهربانی صدایت تنگ شده

کاش می دانستی چقدر دلواپس تو ام

کاش می دانستی چقدر تنهام ، چقدر خسته ام

و چقدر به حضور سبزت محتاجم

و همیشه از خودم می پرسم این همه که من به تو فکر می کنم

تو هم به من فکر می کنی؟

نمی خواستم کسی را دوست داشته باشم
بیهوده دیوانه اش شوم

و دلم بشکند ...
اما تو ؛

تو را نمیدانم
نمیدانم چگونه آمدی

اما آمدی

دلم را به تسخیرت در آوردی
و مرا دیوانه ات کردی

چه مهربانانه لبخندی بر لبانم گذاشتی

و با خنده هایت مرا به پرواز در آوردی
و این را میدانم

تو را از ته دل دوست میدارم ..