اصـــــلـا به روی خـــودم هـــــم نمے آورم که نیـــستی

هـــــر روز صبـــــح

شـــماره ات را مےگـــیرم

زنـــــی می گوید : دســتگــاه مشـــترک …

حرفــــش را قــطــع مےکنم

صدایـــت چرا انقـــدر عـــوض شـــده عزیـــزم؟

خوبی؟ ســــرما که نخورده ای؟

مے دانی دلـــم چقـــدر بـــرایـــت تنـــگ شـــده است؟

چنـــد ثانیــه ای ســـکوت مے کنم

من هـم خـــوبم

مزاحــمت نمے شوم

اصـــلـا به روی خـــودم هـــم نمے آورم کـه نیــســتی

ذهـــنــم آشــفـــتــه . . .

خــواب هــایــم پــریــشــان . . .

خــنــده هــایــم فــتــوشــاپــی . . .

درد و دل هــایــم بــا دیـــوارِ ایــنـجـا . . . !

مـیـزانِ هــمـدردی هــا هــم بــا لــایــک و کـامـنــت . . . !!!

و تـکــرار پـشـتِ تـکــرار . .

وقـــتـــي دلــتــنــگــي از حــد بــگــذره . . .

دلــت ،

واســه قــهــر هــا و بــهـــونـــه هـــاش هــم ،

تـنـگ مــيــشـه . . .!!!

زمستــــان و تابستــــان نــــدارد ...
نباشــــــــی ...
چهــــار ستــــونِ بدنــــم میلــــرزد ..........!

خـــــــدایا !

یک " مـــــــــرگ " بدهــــکارم

و هــــزار آرزو طلــبکار !

خـــــــــسته ام ...

یا طلبم را بده ،

یا طلبت را بگیر ...


همین

مقداری طـــــناب دار در خـانه هـــــــست !!!
می آیی طــــناب بازی کـــــنیم ...
یــا گـــــره اش بــــــزنم به سـقف ... !!!

ﺁﺩﻡ ﻫـــﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾـــــــﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳــــــــﻢ

ﮐﻪ ﺗــــﻤﺎﻡ ﺩﻟﯿﻠﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗــﻨﻬﺎﯾـــــﯽ

ﺗـــــــــــﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﺗــــــــــــﺮ ﺷـــــــــﺪﻥ ﺍﺳﺖ ...

ﻫَــﺮﮐﻪ ﻣــﯽ ﺧــﻮﺍﻫـﯽ ﺑـــﺎﺵ

ﺍﯾـﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﻣُـــﺸﺘَــﺮﮎ ﺍﻧﺴـﺎﻧﻬــﺎﺳــﺖ

ﺗـــﻮ ﻧﯿــﺰ ، ﺭﻭﺯﯼ , ﺳــﺎﻋـﺘﯽ , ﻟـَﺤﻈــﻪ ﺍﯼ

ﺍﺣــﺴﺎﺱ ﺧـﻮﺍﻫـﯽ ﮐـﺮﺩ ﮐـــﻪ . . .

ﻫﯿــﭽﮑـَـﺲ ﺩﻭﺳـﺘﺖ ﻧَــﺪﺍﺭﺩ !...

روزے ﻣﯿــﺮﺳَـב

ﺑـــے ﻫﯿــــﭻ ﺧَﺒـــَـــﺮے

ﺑــﺂ ﮐﻮﻟـــﮧ ﺑــــﺂر ﺗَﻨﻬـــﺂﯾﯿـَﻤــ

בَر جـــآده هــآے بـے انتهــــآے ایـלּ בنیــآے ﻋَﺠﯿـﺒــــ

رآﻩ ﺧــــﻮآﻫﻤــ اﻓﺘـــــﺂב

ﻣَـــלּ ﮐـــﮧ ﻏَﺮﯾﺒـــــﻤــ

ﭼــﮧ ﻓَــــﺮﻗے בآرב

ﮐﺠـــــﺂے اﯾـــﻦ בﻧﯿــــــﺂ ﺑـﺂﺷــــﻤــ

ּﻫﻤــﻪ ﺟــــﺂے ﺟﻬــــﺂל

ﺗﻨﻬـــــﺂﯾے ﺑــــﺂ ﻣَـــלּ اﺳﺘـــ…

دستهارا باز در شبـــهای ســـرد


هــــــا کنید ای کودکان دوره گـرد


مژدگــانی ای خیابان خوابــــــــها


می رسد ته مانده ی بشقابــــها


سر به لاک خویش بردیم ای دریغ


نان به نرخ روز خوردیم ای دریــــغ


ای کــــه می آیدصدای گــریه ات


نیمه شـــبها از پس د یوار هـــــا


☆گــــیر خواهد کــــرد روزی روزیت☆


☆در گلـــوی مــال مـردم خوارهـــا☆