اوجِ لـــذت اونجــــاســت کـــــه ...
نصــفِ شـــب وقتـــــی تــو انتهــــای ناامیـــدی ...
آخـــرین نگـــاه رو به گـــوشی میکنــــی و ...
سایلنــــت میکنــــی که با بغـــض بخــــوابی ، یـــه پیــــام واســـت بیـــاد کـــه نوشتـــه :
.
.
.
با ارســـالِ یک پیــــامِ کــوتاهِ بدون متـــن به 8282 از خـــدمــاتِ ویتــــرینِ ایرانســـل استفـــاده کنیـــد ... !

برایش نوشتم:

“به امید فردای بهتر”

دو هفته بعد شنیدم ازدواج کرد !

بعدهــــــا فهمیدم

آن روز “الف” فردا را

یادم رفته بــــــود

بــــرای ِ هــر کـس کـه رفــتـنی سـت ،
فــــقـط بــــایــــد ..
کنــــار ایــستــاد ..
و ..
راه بـــــاز کـــــرد !
بــه هـمـیـن ســـادگــــی

 اگه به یــــــه نفر قول دادے باهــــــاش بمونے ...

دیگه حق ندارے چراغ امیــــــد دلشو خــــــاموش کنے ...

رو حرفــــــت باش و عاشقش بــــــاش...

مطمــــــئن باش دنیــــــاشو به پات میــــــریزه...

آدم هـــا لالــــت مـــی کننــــد . . .

 

بعـــد هـــی مـــی پــرسنـــد

 

: چـــرا حــرف نمــی زنــی ؟! . . .

 

ایـــن خنـــده دار تـــرین نمـــایشنـــامــه ی دنــیــاســــت

☠ ایـטּ روزهــ ــآ سـُرعَـتــِ تــَکثیرِ عـَوضـــ ـ ـــے هآ ☠

☠ اَز بآکتـــــ ــــرے هآ هـَمـ بیشتــَر شـُده   ☠

از عشقهای این روزهـــــــا

 

داستانی به بلندای شنگـــول و منگــــول هم نمیتوانـ نوشتـ

 

, چِه برسَد به شیرین و فرهاد ...